Verslag GK4 en BEKC 7 Circuit Pottendijk Emmen

Vorig weekeinde waren we met de GK4 en BEKC – The Originals – te gast bij de op en top racefamilie Rodenburg in Emmen, waar we op Circuit Pottendijk al weer de zevende en voorlaatste races van het seizoen zouden gaan beleven.



Nadat we de eerste wedstrijd op Emmen in april tegen de klok in hadden gereden, was het een logisch vervolg dat we nu op de “klassieke wijze” met de klok mee zouden rijden.

Emmen was op voorhand als een belangrijke wedstrijd te betitelen, hier kon je immers je positie in het Totaalklassement verstevigen, je uitgangspunt voor de finale races in Genk sterk maken.
Voor de klassen Honda Cadet Rookie, 2-T Automaat 125cc 145 kg (Junior) en BEKC kwam er nog wat extra’s bij, de officieuze kampioenen zouden hier bekend kunnen worden.
Genoeg ingrediënten voor twee zinderende wedstrijddagen.



“Damn” dacht ik onderweg naar Emmen, wat kan het kartleven toch mooi zijn, wat mag je je gelukkig prijzen dit evenement te mogen organiseren. Muse passeerde met de vette CD The Resistance een paar keer de revue – lekker meeblèren met “They will not control us” - krijg er maar geen genoeg van - de party die GK4 en BEKC heet kon beginnen. Het gaspedaal ging nog wat dieper in.



En dan kom je aan op het circuit en krijg je meteen weer die warme deken van sfeer over je heen, een warme deken bestaande uit hartelijkheid, sfeer en behulpzaamheid.
En tref je verrassend de familie van Oppens – Glenn had helaas bij een wedstrijd in België een sleutelbeen gebroken - die de kriebels niet kon weerstaan, een rit van 350 km maakte en de races met ons zou beleven. Dat doet goed, meer dan goed om het juist te zeggen. We hopen dat Glenn in Genk weer van de partij is.

Het zou een memorabel weekeinde worden, met een zonnige, warme zaterdag en een natte zondag, resulterend in zinderende, niet te voorspellen, spannende races.

Dennis Bartels kwam even overgehopt uit Berghem om voorafgaande aan volgend seizoen al vast weer sfeer te proeven en met de Dronecamera een impressie te maken.

Als je deze film nog niet gezien hebt, kijk maar even hoe het er bij ons aan toe gaat.
We hebben op de GK4 site een pagina aangemaakt waar filmpjes kunnen worden geplaatst. Heb je een mooie film? Lever ons het origineel aan en de film wordt geplaatst.
De Duke-Dronefilm staat er al vast op: http://www.gk4kartseries.com/gk4/videos



De zaterdag verliep zoals altijd strak. De baanploeg deed zijn werk tijdens de trainingen al uitstekend, was scherp tot en met. Er werd goed en snel getraind. Waarbij opgemerkt dat er wel meer naar elkaar gekeken werd dan anders, of leek dat zo? Ook weer niet zo gek, gezien het belang van dit weekeinde.
Er werd getraind onder zonnige omstandigheden. Het weer zou omslaan, de zondag zou voor andere afstellingen gaan zorgen. Lastig als je daar niet op hebt kunnen trainen.

Piet Rodenburg knalde met zijn discotheek de ene na de andere “golden oldie” de wijde Emmer sferen in, het springkussen draaide overuren, de stemming zat er goed in.
Langzaam kwamen we via die strakke trainingen richting 17.00 uur, het tijdstip dat de BEKC 3-uursrace van start zou gaan.



BEKC Endurance
De BEKC teams stonden klokslag 17.00 uur in het Parc Fermé voor hun wedstrijd, de derde 3-uursrace van dit seizoen. Een race die onder prachtige omstandigheden verreden zou worden.
Diverse teams waren aardig nerveus. VeersedamAuto-KastaciAuto en het Gentlemen team Van Dun Racing 3 waren vastbesloten hier hun officieuze kampioenschapstitel te gaan behalen. Het behoeft geen betoog dat andere teams voor hun laatste kans vochten en daar dan ook een stokje voor wilden steken.

Wat volgde was een zinderende strijd die de toeschouwers tot de laatste meter zou boeien. Geen enkel team kwam los, sterker nog er sloten gaandeweg de race een paar bij de kopgroep aan, VD Racing 1, Berghmans Racing en SighnMind Racing kwamen er een mooi raceplaatje van maken.



VD Racing 3 liet er geen gras over groeien bij de Gentlemen, pakte in dat klassement laagvliegend als een “geel-zwarte Hornet” de koppositie om deze niet meer af te staan. Je zag het vertrouwen toenemen, maar zich ook een lichte nervositeit van de mannen meester maken; zou de kart heel blijven?

De posities aan kop wisselden, de strijd was losgebarsten, de “Battle had Begun”.
Extra flair werd aan de wedstrijd gegeven door de lichtomstandigheden; we startten bij daglicht, de schemer zou inzetten, het vloedlicht ging aan, de wedstrijd kreeg een vervolg in het donker, wat een prachtige entourage. Teams met verlichting op de kart en de helm, het kon niet op. Waarbij we meteen maar een oproep aan alle teams doen om allemaal met een vorm van sfeer verlichting te komen in Genk.



Gedurende de wedstrijd ontstond er een kopgroep die elkaar niet meer liet gaan. Dat vertaalde zich in een belachelijk gering verschil op de eindstreep; tussen de winnaars en nummer vier zaten slechts 21 seconden na drie uur racen. BAM. Dat is waar we het voor doen met z’n allen. Zie je nergens. Op veel plaatsen zit er in de sprintwedstrijden van 10 minuten nog meer verschil toch?


Ze kwamen als vijfde op de startgrid, reden een “Hell of a Race”, vochten zich naar de koppositie en wonnen na maar liefst vier jaar weer een wedstrijd. We hebben het hier over Berghmans Racing waarin Junior en Maxim van Balen het maximale binnenhaalden, de overwinning.
Mensen, wat waren het team en aanhang blij en wat gunde iedereen het hen ook. Sport verbroedert zegt men wel eens, wel dat was hier wel duidelijk. Wat een genot om mee te maken.



VeersedamAuto was constant in de slag met MD Racing en Sloebs Auto Special. Het ging om het kampioenschap en dat gaf een extra dimensie aan de strijd die gewoon drie uur lang vol doorging. Stuivertje wisselend ging het van start naar finish.
Mocht je niet aanwezig zijn geweest, wel de twee vreugdekreten die je ongetwijfeld in Nederland en België kon horen waren eerst van VeersedamAuto-KastaciAuto dat als tweede over de finish kwam en vervolgens van VD Racing 3 dat als zevende eindigde.

De teams haalden via deze perfecte scores hun officieuze kampioenschap binnen; VeersedamAuto-KastaciAuto het Kampioenschap BEKC en Van Dun Racing 3 het eerste kampioenschap in de nieuw ingestelde Gentlemen Klasse.

De titel van VeersedamAuto-KastaciAuto is een memorabele, nog nooit had een Nederlands team de BEKC gewonnen. We zijn nu al benieuwd naar 2015.

Deze foto’s zijn dan ook de kampioensteams:





Na afloop was er weer die perfecte prijsuitreiking en bleef het nog lang feest in en om de kantine. En dat was opnieuw geen straf!
Nog een dankwoord namens de GK4 Crew voor dat overweldigende applaus dat u hun deel maakte. Dat was een kippenvel moment hoor! BEKC Rules.






GK4

Klasse Honda Cadet
Wat legden de Cadetjes weer een race op de mat. Met de slicks drie races lang de regen trotserend, ik geef het je te doen.
De pole was voor die deksels snelle RedBull rakker, Rob Lucassen, met naast en achter hem die verdraaid snelle Quinten Bijwaard, Berend van de Burg en coming man Bram van Dooren.

De wedstrijden gaven weer dat zelfde beeld van gelijkwaardigheid en spanning als de voorgaande zes. De rijdertjes geven elkaar gewoon weinig tot niets toe, doen niet voor elkaar onder.
Een kanjer bleek wel uitzonderlijk in de regen; Quinten Bijwaard. Hij liet geen twijfel mogelijk, pakte alle drie de races op magistrale wijze en pakte dan ook – hoe kan het anders – de dagoverwinning.



Je zou dan bijna zeggen dat ook de snelste tijd voor Quinten was. Nou niet dus, deze ging naar Rob Lucassen. Iedereen zat zo dicht bij elkaar, dat er een grote groep achter Quinten ontstond die elkaar werkelijk niets toegaf, en zeker ook niets cadeau gaf. Daarom kon je zomaar negende worden in race 1 en tweede in race 2, met alle mogelijke combinaties ertussen.
Uiteindelijk resulteerde dit erin dat achter Quinten de kampioenskandidaten Thom Derksen en Sam Balota elkaar in evenwicht hielden met dertien punten. De snelste tijd was 3/10 in het voordeel voor Thom, zodat ze in deze volgorde als tweede en derde het podium mochten beklimmen.



Je kunt wel zeggen dat Bram van Dooren de revelatie van de dag was. Hij deed het in alle drie de races goed, lag in race drie zelfs op P3. De zenuwen deden hun werk, hij hield het niet, maar kon met zijn prestaties tevreden naar huis hoor!

Betreffende alle andere rijdertjes kan ik niet anders dan ze te vermelden als ėėn grote aan elkaar gewaagde groep, die ons heel blij heeft gemaakt met zoveel spektakel en spanning. Als ik er een rijdertje uit zou halen zou ik de rest tekort doen. Alhoewel, die kleintjes, de Rookies, wat een prachtig beeld. Ze wachten telkens op elkaar, onbedoeld maar toch, een pirouetje hier, uitglijdertje daar, zo worden kampioenen geboren. Geweldig gedaan allemaal, jullie zijn een visitekaartje voor de karting.



De snelste Rookie was opnieuw Georgina Driessen. Ze ging als zesde algemeen over de streep. Ze werd op het Rookie podium vergezeld door nog twee van die kanjertjes, Job Bult en Ramon Lucassen.



De eerste - officieuze – GK4 kampioen was bekend: Honda Cadet Rookie Klassement; Georgina Driessen Feestje bouwen!!

U weet, we hebben drie klassementen, Totaal, Rookie en Punten; kijk er maar eens naar. Het is megaspannend. Ik denk dat er al een paar aardig nerveus rondlopen in de aanloop naar Genk.



Klasse 15 PK
Ik heb het al eerder vermeld; in deze klasse is het telkens weer een verrassing welk motormerk, RK1 of Swissauto Mondial, het voortouw neemt. Iedere baan is anders, iedere motor heeft zijn eigen karakteristiek. Vandaag was het de beurt aan RK1, een motor waarmee kennelijk verdraaid goed in de regen kan worden gereden.

De pole was nog knap voor Stefano van Es in zijn tweede race met de Swissauto Mondial, terwijl ook de snelste ronde met een Swissauto werd neer gezet, deze was voor Kevin van den Bosch in de eerste race.



Nygel Verhaeren kreeg het met de RK1 niet cadeau hoor. Daarvoor ondervond hij te veel tegenstand van vooral Mike de Zwart met de Swissauto. Wat maakten ze het spannend. Uiteindelijk werd het voor Nygel 2,1,2, voor Mike 3,2,1 in de drie races. Dat ene puntje verschil bracht Nygel de overwinning.



Het zelfde beeld zagen we in de strijd om de plaatsen 3, 4 en5 tussen Michiel Tollenaere (14 pnt), Stefano van Es (15 pnt) en Jordi Verboon (15 pnt), niet normaal toch zo dicht bij elkaar?
En ook in de strijd om de plaatsen 6, 7 en8 tussen Kevin van den Bosch, Victor van Lingen – die als Rookie in de regen reed alsof hij al jaren ervaring had - en Britney Verboon, die alle drie gelijk met 19 punten eindigden!! De snelste tijd bracht de beslissing.



In het RK1 klassement was het podium voor Nygel Verhaeren, Michiel Tollenaere en de verrassend sterk rijdende Maxime Voorbraak.

In het klassement Swissauto Mondial won Mike voor Stefano en Jordy.

Megaspannend is het in de diverse klassementen, waarbij Nygel, Mike en Jordi het in Genk gaan uitvechten in het Totaalklassement.



Klasse 125 cc Automaat

Het zou weer een enerverende strijd worden op twee fronten; tussen de individuele deelnemers in het kampioenschap en tussen de twee motormerken Rotax en Iame. Dat maakt de strijd zo mooi voor de neutrale kijker, je heb zo veel om van te genieten.
Een strijd die zich ook vertaalde naar het Tussenklassement. Ik zal er in dit verslag nog wel vaker op terug komen, want daar tekent zich de spanning nu toch wel af met alleen Genk nog voor de boeg.

De pole was voor Randy Nauwelaers, die sterk voor de dag kwam. Een geweldige rijder.

Van de eerste twee rijders in de tussenstand, Dominique Snoeks en Jeroen Buurman, was het Dominique die vandaag optimaal scoorde en uitliep ten opzichte van de achtervolgers.



Dominique reed een bekeken en sterke wedstrijd, liet zien dat hij in de regen vooruit komt. De enige twee rijders die hem konden volgen waren Dominique was samen met Randy en Jentsen Adriaenssens sterk – te sterk – in de regen. Twee Rotaxen en een Iame X30 vooraan, zoals we het graag zien. Ze deden niet voor elkaar onder, waren telkens helemaal voorin te vinden. Dominique en Randy haalden even veel punten via resp. 2,1,3 en 1,3,2, dus zes in totaal. De onderling snelste tijd was bepalend voor de dagwinst; Dominique 41,989 en Randy 42,023; voor de oplettende lezer een verschil van 34/1000e van een seconde in het voordeel van Dominique. Hoe spannend wil je het nog hebben?
Het was voor Jentsen spijtig dat hij in race 1 niet verder kwam dan de zesde plaats, de tweede plaats in de 2e race en eerste plaats in de 3e race duidden er op dat er meer in had gezeten met de Iame.



Achter deze mannen was het een lang lint van strijdende rijders, waarbij de nummers vier en vijf, Thijmen Nabuurs en Jeroen Buurman en de nummers zes en zeven Haddy Wolfs en Niels Nipperus in punten gelijk eindigden. De snelste tijd bracht hier ook telkens het voordeel bij de eerstgenoemde rijder.

Dominique Snoeks gaat als koploper naar Genk, voelt echter de hete adem van Jeroen Buurman in zijn nek. Wie heeft de sterkste zenuwen?



In het klassement 145 kg (Junior) was het Milo Ligtelijn die een maatje te groot was voor de achtervolgers. Negende totaal en winst bij de 145 kg werd zijn verdiende deel na een strak gereden wedstrijd.
Milo behaalde door dit resultaat het – nog officieuze – kampioenschap in de klasse 2-Takt Automaat 145 kg. Partyyyy!



Tim Verelst, Michellle Chieplik en Nick van Vugt bleven in elkaars omgeving en maakten het spannend! Tim en Michelle eindigden ook al gelijk, de snelste tijd was in het voordeel van Tim, zodat zij in deze volgorde als twee en drie op het podium te bewonderen waren.

Dat de rijders heel dicht bij elkaar zitten en aan elkaar gewaagd zijn, bleek maar weer door de snelste tijd, die door Haddy Wolfs - als zesde geëindigd – werd neergezet.




Klasse 125 cc Schakel

Als ik over de strijd in de Schakels wil verhalen, kan dat vandaag eigenlijk niet anders dan in superlatieven, vergeef me; sportsmanship voorop, snelheid, sensatie, bloedstollend en enerverend zijn termen die volop van toepassing waren.

We hebben met deze klasse aan willen tonen dat je met een verantwoord budget kunt schakelen. De insiders weten dat dat tot nu toe niet altijd het geval was op andere plaatsen.
We bleven en blijven volhardend in onze gedachten over kostenplaatjes en mogelijkheden, resulterend in onder andere een Schakelklasse die rijders daar brengen waar ze willen zijn, op sportief hoog niveau racend in een topklasse.
Een klasse waar de door ons geïntroduceerde term Multibrand opgeld doet. De Iame’s en VM’s zijn aan elkaar gewaagd, zoals iedereen het ook graag ziet.



Het werd vandaag de dag van de twee teamgenoten Jesse Smeets en Thijs van den Heuvel en zeker ook van een outsider!!

Jesse kondigde het aan, ik moet en wil hier winnen, zodat ik mijn kansen op het kampioenschap nog behoud. En die dekselse jongeling fikste het nog ook. Geconcentreerd en toeslaand op het juiste moment reed hij via 2,2,1 naar de dagwinst met 5 punten. Daarvoor had hij wel een close finish nodig in race 1 waar hij op de streep 2/1000e seconde overhield op Kevin Lemmens.



Cadeau kreeg Jesse het niet, want Thijs gooide al zijn ervaring in de strijd. En dan heb je een lastige aan hem. De pole en snelste ronde waren voor Thijs, dat zegt al iets over het totaalbeeld. In race 1 pakte hij nog de winst, om in race twee en drie een plek achter Jesse te finishen, waardoor hij een enkel schamel punt te kort kwam voor de dagwinst. Maar via de tweede plek liep hij wel in op de koploper in het klassement Kevin Lemmens.
Kevin had het lastig, eindigde als vierde en gaat hierdoor met slechts 23 punten voorsprong naar de laatste races in zijn thuisland. Te bedenken dat er dubbele punten te vergeven zijn een te verwaarlozen verschil.



Ik gebruikte de term outsider. U bent natuurlijk benieuwd wie dat was? Nou, spanning er af; Eric Hellemans. Eric is een Gentlemen rijder die zo hard in de regen ging dat hij veel jongelingen het nakijken gaf. Man wat een elan, wat een snelheid legde hij op de spreekwoordelijke mat. In de eerste race even wennen via P5, in de daarop volgende races knallen en laagvliegen met de “Silberne Pfeil”. Met de winst aan de haal in race 2, op een mooie derde plaats in race 3. En daardoor naar de derde plaats podium Totaal, de winst in het VM Klassement en de winst in het Gentlemen Klassement. Nooit eerder vertoond, met drie bekers naar huis, naar het mooie België. De vreugde was terecht, meer dan terecht.
Ik voel het nog…..



De Gentlemen gingen lekker rond hoor – figuurlijk dan, niet letterlijk nee – Floris Schouten reed bekeken naar plaats vijf algemeen, waardoor hij als trotse klassementsleider richting Genk afreist.

De sub-podiums:
Iame X30: Jesse Smeets – Thijs van den Heuvel – Sven van de Wardt.
Gentlemen: Eric Hellemans – Floris Schouten – Chris Driessen (weer op het podium in zijn tweede race).



De jongste deelnemer - ahum deelneemster - in de schakel die ik tot nu toe heb gezien werd een week van tevoren door een trotse vader ingeschreven. Shirley Schomaker kennen we natuurlijk nog uit de Cadetjes, van twee seizoenen geleden nog maar. Time flies, nu stond daar een snelle jongedame aan de start. De zenuwen speelden haar flink parten, maar wat deed ze het knap. Op het droge en op het natte, ze ging goed. Af en toe een missertje in de versnellingen, maar steeds beter gaand naarmate de races vorderden. Als ik goed tel stond ze als achtste op de grid, in het droge, dat wel. En dan gaat het regenen en krijgt ze het lastig en valt ze in de eerste race uit. Aandoenlijk hoe ze getroost werd door vader en moeder Schomaker. Shirley herstelde zich goed! Een vechtertje hoor. Ik kon telkens een glimlach niet onderdrukken toen ik haar ronde na ronde door de lastige bochten bij de shop zag gaan, om vervolgens volop schakelend over dat rechte stuk te knallen. Richting elfde plaats algemeen. Toppertje!



Klasse VT250 Junior

Zei ik in het vorig verslag dat “de VT250 back on the way to the top” is, in Emmen werd me dat nog even fijntjes bevestigd door zowel de Junioren als Senioren.

De Junioren maakten het zo verschrikkelijk spannend, ze reden constant in een homogene groep rond, waarin ieder zijn plek probeerde te pakken en veilig te stellen. Dat eerste ging vaak goed, dat tweede lukte niet altijd, omdat er telkens wel weer een rijder was die roet in het eten probeerde te gooien. Dan lig je het ene moment zomaar tweede en vervolgens zomaar weer achtste.



Als je de dagstand ziet dan lijkt het alsof het een eenvoudige zege was voor Noah Lhoez, via de pole, snelste ronde en drie overwinningen. Niets was echter wat het leek, niets was minder waar. Noah moest vol aan de bak om dit te bereiken. Moest hiervoor uiteindelijk vooral Ted Monfils en Krestho Kootstra te snel af zijn. Noah komt wat langzamer op gang, gaat dan vol door; Ted rijd constant en bekeken; Krestho gaat in het begin als de brandweer, geeft dan weer wat toe. Zie hier de mix van rijders die een waar spektakel bood.



Wat heerlijk om ook opnieuw Charno van Sonsbeek voorin te zien strijden met Mickey Slotman – komt er aan! – Amish Banwari, loran Reynaerts en Mike Onstenk. Ze gaven elkaar geen duimbreed toe. En dat in de regen, in die brede schermen van water, die het de rijders lastig maakten. Een heerlijke wedstrijd was het jongens. Top gedaan.



De stand in het tussenklassement laat zien dat Noah de te kloppen man is, met op een sterke tweede plaats Krestho. De opties zijn nog open, hoewel Noah de beste kansen heeft.
De strijd om plaats drie is nog interessanter, met drie en vier Ted en Amish met evenveel punten, 357 en de nummers vijf en zes, Mike en Charno daar slechts 5 respecetievelijk 7 punten achter. De mannen gaan die derde plaats daar in Genk bekampen. We zien er naar uit.



Klasse VT250 Senior

Bam daar was hij weer in de regen; Jeroen van As. Wat een techniek etaleert deze snelle rustige jongen. Jeroen was blij dat het regende, had het vermoeden dat hij het met de Swissauto op het droge niet zou redden tegen de GM mannen Jendrik Illner en Luca Koster. We zullen het nooit weten, de weergoden mogelijk wel.

Feit is wel dat Jeroen een paar keer aardig werd ingesloten door onze twee snelle Oosterburen en dat hij er even zo vaak als overwinnaar uitkwam.
Het was mooi om te zien hoe hij in race 1, vanaf plaats vijf gestart, binnen twee bochten op de eerste stek lag en dat zonder ook maar een enkel contact, maar vooral door goed te kijken en te positioneren.



De pole was voor Jendrik. Dat hij snel was wisten we al, maar dat hij vandaag via drie tweede plaatsen naar de tweede dagstek racete was bijzonder. Hij kreeg daarin vooral tegenstand van Luca Koster, die snelle jongeling uit hetzelfde Duitse GM kamp.

De snelste ronde werd gerealiseerd door de uiteindelijk als vierde eindigende Serge de Haan. Serge reed weer als vanouds, was duidelijk de tegenslag te boven en vocht door de drie races heen prachtige duels uit met Jendrik, Luca, Wouter Verhoeven en Ricardo Doornbosch.



Jordi Verhagen kende heel wat tegenslag dit seizoen. Niet in Emmen echter, waar hij tegen de elementen strijdend een prachtig eindresultaat behaalde, zesde. Daarvoor diende hij telkens af te rekenen met Denis de Smet, Wouter Verhoeven, Gert Elzinga en Matthijs Vandewalle.



Gert Elzinga reed zijn eerste VT250 wedstrijd. Je kunt zien dat hij veel ervaring in de autosport heeft opgedaan. Wat een geweldige rijder, wat een mooie rijstijl etaleerde hij. Het was dat hij een probleem kreeg voor aanvang van race drie, anders had een top5 klassering tot de mogelijkheden behoord.

Ruben Wynia en Lorenzo Stolk kenden een lastige race die ze beiden snel zullen willen vergeten. Net als Jorrit Rolvers, die niet van start kon gaan ondanks het verwoede gevecht met de motor door zijn vader. Hopelijk sluiten jullie in Genk goed af mannen!



Het ziet er naar uit dat Jeroen, Jendrik en Luca met hun Swissauto en GM’s in Genk uit gaan maken wie de kampioen 2014 zal gaan worden. We zijn benieuwd.



GK4 Mini Kids Club

We blijven invulling geven aan de pauzes voor de Mini’s. Iedereen is welkom om hun kids gratis te laten rijden. Het blijft een mooi gezicht.



We bleven na afloop nog lang hangen in het mooie Emmen om met Piet, Micha en Celesta het weekeinde onder een het genot van een drankje na te bespreken. Volgende keer genoeg inslaan hè Celesta.
Eeeuh denk ik nu nog even aan: zal het dan toch gebeuren? Celesta aan de start in Genk in de Schakelklasse?

We willen iedereen hartelijk danken voor het heerlijke, veel te snel voorbij zijnde weekeinde en zien er al weer naar uit u te treffen bij de afsluitende races van 2014, De Grande Finale GK4 en BEKC in Genk op 15 en 16 november.

Het gaat druk worden, dat is zeker. Graag tot dan.