Verslag IKK en NCC KIDs Race 3 2015 Hezemans Eindhoven

Met de derde race van het Nederlands Kampioenschap met Huurkarts, de IKK en NCC KIDs races, waren we te gast bij Hezemans Indoor Karting Eindhoven.

Het is telkens werkelijk een feest om naar Eindhoven te gaan. De hele entourage ademt die typische racesfeer uit, die wedstrijden op deze baan zo bijzonder maken. Mike Hezemans heeft er een complex liggen dat alles heeft; een snelle, technisch uitdagende, brede, lange racetrack en een heerlijke horeca met geweldig personeel. Daar kun je kort gezegd een dag racen wel doorbrengen. Zeker als je ook nog even het materiaal over de dag heen ziet. Gewoon perfect met alle karts heel, heel dicht bij elkaar.



De baan is zogezegd erg technisch, je bent er niet zomaar snel. Daarom waren we ook zo benieuwd hoe onze rijders het er hier af zouden brengen. Vooruitlopend op de rest van het verslag, dat bleek al snel snor te zitten. We werden getrakteerd op bijzonder enerverende wedstrijden, waarvan je hart als kartliefhebber letterlijk sneller gaat slaan.



Ik mocht me van de wedstrijdleiding op de verdieping bij het aanremmen van de 180 graden bocht plaatsen om daar de schermutselingen te beoordelen. Naar alle rijders toe, wat hebben jullie je hier van je beste zijde laten zien. Natuurlijk, karting is en blijft een contactsport en zo moeten we het ook blijven benaderen, er gebeurt dan wel eens iets, maar wat was het genieten bij die bocht boven van de veelal prachtige inhaalacties. Zo mag het altijd zijn wat mij betreft.

We hadden diverse rijders voor het eerst aan de start staan. Dat brengt telkens weer die mooie extra belading met zich mee; nieuwsgierigheid, “waar sta ik” in combinatie met zenuwen en het willen presteren. Prachtig om dat als organisatie mee te mogen maken.




NCC KIDs races
De NCC KIDs beet traditiegetrouw het spits af. En hoe. Met vijftienen tegelijk de baan op, meteen in de kwalificatie willen scoren.
Vier deelnemers verschenen voor het eerst aan de start. De broertjes Luc en Tim Oerlemans, Marc Dragt en Justin Verdam zouden meteen van zich laten horen.
Luc snoepte zomaar even de pole voor de neus van Thom van Dijk weg en die kan toch echt wel een stukje sturen dunkt me. Sterker nog, ook Tim en Marc lukte dat. Nog niet gezien zo.

Maar dan komen de races en worden er nog andere vaardigheden van je verwacht, waaronder je zenuwen beheersen en snel inhalen bij achterblijvers. Het moet gezegd, Luc Oerlemans hield het lang vol, maar gaandeweg de eerste race verslapte even de concentratie. En hop, dan is Thom – die netjes naar voren was gereden - er voorbij. Een mooie inhaalactie bracht de winst in deze race naar Thom. Vervolgens het treintje “Hezemansrijders”, Luc, Tim en Marc.
Achter hen ontspon zich een mooie gevecht tussen Ian Lepelaar, Jarel Wespel, Guillermo van Pamelen, Frank van Noort en Nino de Heer. Het ging er af en toe stevig aan toe, ook soms veroorzaakt door een foutje van een rijder, maar wat was het genieten. Ervaring van Ian en Frank tegen nieuw elan van Guillermo, Nino en Jarel. Verrassend sloot Justin Verdam hier gaandeweg de race bij aan, op de voet gevolgd door onze snelle lady Noelle Smulders.
Kai de Bruin, Erik van Noort, Demy Visser en Rocco de Heer vormden de derde groep. Rocco kreeg te maken met het jo-jo effect, o.a. veroorzaakt door een andere deelnemer. Hij viel terug, vocht zich knap naar voren, maar eindigde na 18 ronden met een onwillige kart.



Race twee werd een prooi voor Guillermo van Pamelen. Hij had zijn ritme gevonden en reed met zijn vechtlust naar voren – en passant de snelste raceronde eruit persend - en kwam uiteindelijk als beste uit de directe strijd met Ian Lepelaar, Luc Oerlemans, Tim Oerlemans en Thom van Dijk. Van met name Ian kreeg hij het niet cadeau. Deze mannen komen er aan hoor!
Om aan te geven hoe dicht de rijders bij elkaar zaten en hoe ze aan elkaar gewaagd waren; Thom, winnaar race 1 kwam nu niet verder dan plaats zes.
Marc Dragt en Nino de Heer zaten er overigens ook weer goed bij en eindigden voor de snelle Frank van Noort en Jarel Wespel.
Achter deze groep viel weer de steady prestaties op van Justin, Kaj en Noelle. Noelle reed haar beste race van het seizoen en werd eerstgeklasseerde lady. Rocco had het lastig, Demy en Erik werden zienderogen moe – de baan is zwaar – maar bleven hun beste beentje voor zetten, en dat bleek het rechter te zijn.



Race drie stond in het teken van het recht zetten van de verhoudingen door Thom. Hij was niet te houden, vloog naar de winst en daarmee de winst in het dagklassement. Bij afwezigheid van Rico Haarbosch deed Thom meteen goede zaken in het Totaalklassement.
Ian had het Thom flink lastig gemaakt en koerste weer steady naar twee. Nino de Heer reed zijn beste race tot nu toe, hij stoomde door naar plaats drie. Dat klinkt zo eenvoudig, maar was het niet. Het ging gepaard met de nodige tegenstand van Luc en ……ja hoor …….broertje Rocco de Heer. Ik zag een totaal andere Rocco dan in de eerste twee races. Moest even goed kijken, maar het was toch echt die knalgele helm op vijf. Hij hield knap vol en toonde potentie.

De rest van het deelnemersveld werd aangevoerd door Marc Dragt, die Frank van Noort aftroefde. Frank had het al lastig zat met Justin Verdam, die zijn eerste race luister bijzette met een mooie plaats in de top-tien.
echvogel vandaag was Tim Oerlemans. Met zicht op een podiumplaats viel hij in de derde race uit. Even was het vechten met de tranen, Maar jongen, wat heb je een mooie rijstijl, je komt er wel.



Als rijder van de dag werd gekozen Erik van Noort. Man wat kreeg je een applaus zeg! En terecht, je bent opgewekt, rijdt netjes en bent zeer alert bij het naderen van de kopgroep.

De podiums:
Totaal Klassement; 1. Thom van Dijk; 2. Ian Lepelaar; 3. Luc Oerlemans
Midden Gewicht: 1. Thom van Dijk; 2. Luc Oerlemans; 3. Marc Dragt
Dames Klassement: 1. Noelle Smulders; 2. Demy Visser


IKK Second Division
Voordat de wedstrijden begonnen had ik een geanimeerd gesprek met Patrick de Vries, waarbij de baan lay-out werd besproken. We waren het snel eens. Om optimaal te scoren is het toch wel goed dat je de baan in de weken voorafgaande aan de race verkent, want de technische bochten rijd je niet zomaar optimaal. Dan let je tijdens de races onbewust op de rijtechniek van de deelnemers. O.a. boven, waar ik in de 180 graden bocht stond, komt die vereiste techniek om de hoek kijken. Ik heb veel verschillende rijstijlen gezien. Werd ook verrast door enigszins afwijkende lijnen die toch het nodige resultaat opleverden. Weer wat geleerd!



Twee rijders onderscheidden zich duidelijk vandaag; Remco Bakker en Ricardo Vlieger. Ze waren nagenoeg niet bij te benen. Sterker nog niet bij te benen. In drie vloeiende races maakten zij onderling uit wie met de dagwinst naar huis zou gaan. Race 1 was voor Remco, Race 2 voor Ricardo. Dat bracht hen beiden na twee races op een totaal van drie punten, waardoor de derde race de beslissing moest brengen. En die werd een prooi voor Remco, ondanks dat Ricardo er in die race een snelle ronde uit perste. Het was megaspannend, wat een genot om te volgen. Racing in optima forma.

Om het voor de neutrale toeschouwer nog mooier te maken ontstonden er mooie groepen rijders die constant van positie wisselend in iedere race de strijd vol met elkaar aangingen. Soms net over het randje, maar overwegend er binnen. Penalty’s werden manmoedig aanvaard als terecht gegeven, realiserend dat vooral de tegenpartij werd benadeeld.



De strijd om plaats drie werd gestreden door Patrick de Vries, Kenneth Holthuijsen, Jan-Kees Luteijn en Dylan Theunissen. De mannen hebben allen een vloeiende rijstijl, die hen hier goed van pas kwam. Patrick trok aan het langste eind, voor zover ik kon beoordelen vooral door die zeer sterk gereden eerste en derde heat. Waarin hij het niet cadeau kreeg van Kenneth, maar het net wel redde.

Opvallend ook dat de ZG rijders hier geweldig presteerden. Waarbij ik vooral Jan-Kees Luteijn en Wiebe Bloksma wil benoemen. Jan-Kees pakte net wel het podium in de ZG, Wiebe net niet. Het doet goed om de mannen zo naar voren te zien komen. Dat gaat nog het nodige aan spanning opleveren dit seizoen.



Vandaag was het de debuutwedstrijd van Demien Onink, dertien jaar pas. Damien reed mee alsof hij niet anders gewend was. Streed mee om de eerste drie plaatsen. Maar merkte ook dat je niet alleen ideale lijn kunt rijden in een race. Hij werd twee keer slachtoffer van een inhaalactie en viel terug. Om uiteindelijk na drie goed gereden races als tiende algemeen te eindigen. En meer dan knappe prestatie van deze jongeling.

Het zal u niet verwonderen dat de Rijder van de Dag bij de IKK dit keer uit de Second Division kwam. Hoe kan het eigenlijk ook anders: Jan-Kees Luteijn, die ook al zo’n oorverdovend applaus ten beurt viel. Diepe buiging!



De podiums:
Totaal Klassement; 1. Remco Bakker; 2. Ricardo Vlieger; 3. Patrick de Vries
Midden Gewicht: 1. Remco Bakker; 2. Patrick de Vries; 3. Kenneth Holthuijsen
Zwaar Gewicht: 1. Ricardo Vlieger; 2. Dylan Teunissen; 3. Jan-Kees Luteijn


IKK First Division
Om met de deur in huis te vallen. Man of the Match: Floris van Dorst. Pole-Snelste ronde-Dagwinst met drie raceoverwinningen. Zie hier de oogst van een dag racen voor Floris.

Kreeg hij het cadeau? Nee, duidelijk niet. Er waren meer sterke rijders aanwezig. Wat heet, de beste indoor rijders van Nederland staan aan de start. Dan krijg je natuurlijk de nodige tegenstand. O.a. van Dennis Aendekerk, Rick Harthoorn, Tom van Doorn en de gelegenheidsrijders – en niet de eerste de beste – Jesse Smeets, Jordi Verhagen en Jorg van den Oever. Om maar even een voorbeeld te geven, Jorg won hier recent de voorronde van de Red Bull Kartfight.

Floris is een jongen die zijn eigen mogelijkheden nog niet kent. Dat hij nu al zo snel is belooft wat voor de nabije toekomst. Hij liet er vandaag in ieder geval geen gras over groeien en ging met de overwinning richting Gelderland.



Achter Floris reed Dennis een beetje in “the open air”. Net te kort op Floris, net te snel voor de rest.

En dan, die geweldige groep die deels al strijdend net won en deels al strijden net ten onder ging. Supertalenten die je trots maken deel uit te maken van Nederland Kartland. Ik noem jullie even allemaal jongens, kan moeilijk kiezen, jullie waren zo aan elkaar gewaagd en reden zo sterk, dat ik er maar moeilijk een rijder uit kan lichten. In volgorde van plaats in het algemeen klassement: Rick Harthoorn, Jesse Smeets, Jordi Verhagen, Jorg van den Oever, Tom van Doorn, Luciano Trovato, Thom van Dijk, Glenn van den Hoek, Dylan van den Berg, Rene Melenhorst, Tjerk van Wolferen, Bjorn van Gerwen en Martin Oost.



Twee van deze rijders kwamen vanuit de Second de First gelederen versterken; Tjerk en Martin. Beiden reden een keurige race. Het niveau ligt in de Fist in de breedte hoger dan in de Second. Toen Tjerk en Martin het ritme te pakken hadden werd de strijd met de gevestigde orde aangegaan. Vol overtuiging en zeer verdienstelijk gereden mannen!

Luciano Trovato reed na de herstelperiode als gevolg van een gebroken pols een goede wedstrijd. Met name race twee was er een om in te lijsten. Zwaar bezweet kwam hij na een enerverende wedstrijd tegen Jordi Verhagen van de baan.



Rick Harthoorn ging aan de haal met een welverdiende podiumplaats. Hij moest er voor vechten, af en toe op de grens, maar hij redde het wel. Uiteindelijk een gelijk aantal punten met Jesse Smeets, maar met een net betere ronde tijd 4/100ste verschil, 39,194 tegen 39,239, besteeg hij trots en onder luid gejuich van aanwezige supporters - waar moeder net bovenuit kwam haha - de derde trede van het podium.

Zou ik trouwens bijna Glenn van den Hoek vergeten. De outdoorrijder die indoor uit de verf begint te komen. Strakke wedstrijd gereden Glenn.

De podiums:
Totaal Klassement; 1. Floris van Dorst; 2. Dennis Aendekerk; 3. Rick Harthoorn
Midden Gewicht: 1. Dennis Aendekerk; 2. Jesse Smeets; 3. Thom van Dijk
Zwaar Gewicht: 1. Jordi Verhagen; 2. Jorg van den Oever; 3. Tom van Doorn




Iedereen wederom bedankt voor de fijne racedag. Het was vooral genieten. We gaan ons opmaken voor race vier - de eerste outdoorrace van het seizoen - bij Kartbaan Oldenzaal, op zaterdag 16 mei. We hebben er zin in! Tot dan.