Verslag IKK en NCC KIDs Race 7 2015 Kart Centrum Lelystad

Vorige week zaterdag 22 augustus waren we rond de tijd dat ik dit verslag type, druk doende met de al weer zevende wedstrijd van het Nederlands Kampioenschap Huurkarts, IKK en NCC KIDs races te gast bij bij Kart Centrum Lelystad.



Onder een stralende zon hebben we opnieuw mogen genieten van strakke en spannende races die de IKK en NCC Kids zo kenmerken. De sfeer was eigenlijk zoals altijd top. De wedstrijden zijn ook een ideale mix van onze vaderlandse toekomst in de kartsport en de ervaren rijders die in de diverse series hun sporen hebben verdiend en een lichtend voorbeeld zijn voor de aanstormende jeugd. Het begint toch echt hier in de IKK en NCC Kids mensen.



De karts waren recent voorzien van kettingaandrijving, een maatregel die de gelijkwaardigheid ten goede kwam. De loting zorgt daarnaast met drie verschillende karts in drie races toch ook iedere keer wel weer voor een mooi en terecht podium, ondanks dat een enkeling dit keer toch wel een lastige loting meemaakte.



Er werd op het scherpst gestreden. Met de juiste inzet en af en toe over de grens. Rijders en organisatie lossen dat gezamenlijk op, wat ook weer tekenend is voor de fijne groep deelnemers waarmee we dit jaar het kampioenschap mogen rijden.
Ook nu weer een aantal nieuwe deelnemers, die nerveus hun opwachting maakten. De strijd werd aangegaan, mooie resultaten werden geboekt. Ook weer een bewijs dat ons kampioenschap de ideale instap in de kartracing is.



NCC KIDs races

De NCC KIDs gingen traditiegetrouw als eerste de baan op.
Vandaag zou het een bijzondere dag worden voor Ian Lepelaar, Nino de heer en Noelle Smulders.
Ian zit duidelijk in een flow. Hij pakte de polepositie en vervolgens de winst in de eerste race. De enige die hem goed kon volgens was Thom van Dijk, die via uiterste pogingen een aantal keren probeerde de winst toch nog weg te kapen voor de neus van Ian. Deze etaleerde een skill en blokte dat het er afspatte. Geen doorkomen aan voor Thom.



Klassementsleider Rico Haarbosch zat in de achtervolgende groep, waar ook Jarell Wespel, Nino de Heer en in eerste instantie Frank van Noort en Kai de Bruin deel van uitmaakten. Frank en Kai hadden het zodanig met elkaar aan de stok, dat ze de anderen moesten laten gaan.
Jarell streed vol overgave en wist Rico net voor het einde via een knappe inhaalactie te verschalken, waarna Rico ook nog eens flink te stellen kreeg met de ontketende Nino de Heer. Rico hield na een closefinish 9/100e van een seconde over. Hoezo spannend!
Frank wist met ongeveer een zelfde marge Kai achter zich te houden.
Noelle Smulders nam een voorproefje op wat nog komen zou. Ze had de aansluiting knap gerealiseerd en bleef Erik van Noort voor. Wat een heerlijk eerste race!



De twee volgende races hadden een zelfde spanningsopbouw, met de toevoeging dat Rico nu orde op zaken stelde. Hij pakte gedecideerd de kop en stond deze in weergaloze stijl niet meer af.



Maar wat er achter hem plaatsvond kun je moeilijk omschrijven. Daar moet je bij zijn geweest.
Een homogene achtervolgende groep, waarin zodanig werd gestreden dat je niet kon voorspellen wie de tweede plaats zou opeisen. Stuivertje wisselen bij de vleet bracht racing zoals dit kan zijn; mooi, spannend, sensationeel. De hoofdrolspelers; Ian, Thom, Nino, Frank, Kai, Jarell en Noelle.
Bij het ingaan van de laatste ronde ging iedere toeschouwer er nog eens extra recht voor zitten. De adem werd ingehouden. Vier man naast elkaar richting finish, waarvan Ian de slimste. Hij pakte en hielde de tweede plaats, voor Thom en de mede strijdgenoten in genoemde volgorde, die binnen een halve seconde over de finish kwamen.



Na race twee stond Ian op de pole met drie punten, gevolgd door Rico en Thom met ieder vijf.
De derde race bracht op deze zinderende dag zoals altijd de beslissing.
Rico deed wat hij moest doen om zicht op de dagwinst te houden, de overwinning pakken. Dat kon ook al gebeuren omdat Ian, Thom en Jarell het danig met elkaar aan de stok hadden. Ian moest door de winst van Rico op plaats twee eindigen voor de dagwinst.
Thom en Jarell hadden echter ook hun zinnen op een maximaal resultaat gezet.
DE strijd van de dag ontspon zich nu ook weer tot in de laatste ronde, de laatste meters. Met z’n drieën naar en door de laatste bocht, naast elkaar over het rechte stuk en over de finish. De uitslag bracht de eindstand; Ian op twee, Thom op drie, Jarell op vier. Het verschil tussen deze drie rijders op de finish? 1/10 e van een seconde. Niet normaal!
De winst in de NCC race 7 ging hierdoor wel naar Ian Lepelaar die een enkel punt overhield op Rico.



Ik meldde dat het onder andere de dag van Nino en Noelle zou worden. Beiden zetten hun beste prestatie neer. Nino, wat heb je gestreden voor de winst in het Rookieklassement.
Na een gelijk aantal punten met Jarell Wespel was de eerste winst in zijn nog prille carrière voor Nino door een fractioneel betere rondetijd.
Noelle, wat een sensationele inhaalactie maakte je door twee rijders tegelijk te pakken achter op het circuit, je zit er bij!
De winst in het Damesklassement was voor Noelle.



NCC Rijder van de Dag werd onze Erik van Noort. Hij heeft het wederom niet gemakkelijk gehad, maar ziet alles en handelt daar altijd oplettend en goed naar. Top jongen!

De podiums:
Totaal Klassement; 1. Ian Lepelaar; 2. Rico Haarbosch; 3. Thom van Dijk
Midden Gewicht: 1. Rico Haarbosch; 2. Thom van Dijk; 3. Nino de Heer
Rookie Klassement: 1. Nino de Heer; 2. Jarell Wespel; 3. Kai de Bruin
Dames Klassement: 1. Noelle Smulders



IKK Second Division

In de Second Division hadden we vandaag vier nieuwe rijders aan de start; de broertjes Rimke en Elmer Holtkamp, Thomas Orre en Dion de Goeij. De mannen lieten meteen zien uit het goede racehout gesneden te zijn en streden volop mee in de drie races. Mooi om te zien, daar is de Second ook voor bedoeld, nieuwe instroom mogelijk maken.



De kwalificatie was voor Ricardo Vlieger, met voor ons verrassend op twee Dion de Goeij en op drie Frank Keers, die er opnieuw goed bij zat.
Na de start waren het Ricardo en Dion die er als een speer vandoor gingen. De rest van het achttienkoppige veld volgde in een homogene groep. Frank kon zijn goede uitgangspositie niet houden, gaandeweg de twintig minuten viel hij al strijdend terug naar plaats zeven.
Er werd voortdurend van plaatsen gewisseld. Thomas de Graaf kwam door sterk rijden en goed opletten knap naar drie, direct gevolgd door Cars van Mullem, die hier de basis zou leggen voor zijn uiteindelijke dagwinst. Cars vocht een aardig robbertje met de zojuist van vakantie teruggekeerde Dylan Theunissen, die de strijd vol aanging. Zoals we hem kennen.
Elmer Holtkamp had het een aardige tijd op plaats drie volgehouden, ook al bijzonder voor een nieuwe rijder. Hij moest een enkele rijder voorbij laten, maar pakte met een zesde plaats een mooi eerste resultaat.



Een aantal zwaargewicht rijders zat bij elkaar; Frank Keers, Dinesh Thakoersing, Jan-Kees Luteijn, Dick Leermakers en Wiebe Bloksma, de paradepaardjes van de Second ZG racing. Wat ook opviel was het sterke rijden van de broertjes Brunnekreeft, die in gevecht waren met Thomas Orre en Floris Janssen.

Een crash zorgde ervoor dat Anne d’Hondt, op dat moment liggend op plaats drie, de strijd moest staken. Ze werd het slachtoffer van een harmonica-effect bij het aanremmen naar de laatste bocht, waardoor Patrick de Vries in eerste instantie een S&G kreeg, die echter na onderzoek werd teruggedraaid. Een vijfde plaats derhalve voor Patrick in deze eerste race.



De tweede race zou een ander beeld aan kop laten zien.
Dion de Goeij viel terug naar de laatste plaats agv een onwillige kart en een gebroken fusee. Ricardo moest de ontketende Cars van Mullem, Patrick de Vries en Thomas de Graaf in een vette strijd voor laten gaan waardoor er drie rijders op koers zouden liggen voor de eindoverwinning.
Cars van Mullem was niet bij te benen en pakte vier seconden op Patrick, die op zijn beurt drie seconden voorsprong pakte op Thomas en Ricardo, die tot het eind om plaats drie streden. Thomas bleek de sterkere, pakte drietiende voorsprong op Ricardo.

Achter deze kanjers een groep van vier rijders, aangevoerd door Dylan Theunissen.
Daarachter ging de zelfde groep ZG als in race 1, aangevuld met Anne d’Hondt, Elmer Holtkamp en Sebastiaan Brunnekreeft, voor de overige topklasseringen en mooie resultaten.

Tussenstand na twee races; Cars 5 pnt, Ricardo 5 pnt, Patrick 7 pnt,. Hierdoor beloofde race drie een spannende te worden. En dat werd het natuurlijk ook.
Nu was het Patrick die zijn kans rook en pakte. Maar dat ging niet zomaar. Er ontstond een kopgroep van zes rijders die uiteindelijk als aan een elastiek over de finish zou gaan en waarin een heerlijke onderlinge strijd werd gestreden.



Door de winst die Patrick in de laatste ronden veiligstelde was het Cars die tweede moest worden voor de dagwinst. Die vermaledijde racer deed het ook nog! De eerste dagwinst bij de IKK in zijn carrière was voor hem!

Ricardo op zijn beurt moest derde worden om in het eindklassement gedeelde tweede te worden en nog kans te houden op die P2 via een snelle rondetijd. Die derde plaats pakte hij, maar na afloop bleek dat Ricardo’s beste tijd minder was dan die van Patrick, waardoor deze op de tweede trede plaats mocht nemen.



Dylan reed weer steady en vloog naar vier, gevolgd door alle overige rijders die in een lang gekleurd lint een visitekaartje voor het racen afgaven.

Daar Cars en Patrick Middengewichten zijn bleef er nog een enkele prijs over in dit klassement. Plaats drie ging verrassend naar Rookie Elmer Holtkamp. Geweldige prestatie.



In het Zwaargewicht klassement waren er drie rijders die alle drie races bij elkaar zaten, Ricardo Vlieger, Dylan Theunissen en Frank Keers. Het podium werd in deze volgorde betreden.

Helaas was de race van Thomas de Graaf over na een onoplettendheid waardoor hij de bandenstapel raakte. Thomas had een podiumplaats voor het grijpen. Volgende keer lukt dat hopelijk wel.



De podiums:
Totaal Klassement; 1. Cars van Mullem; 2. Patrick de Vries; 3. Ricardo Vlieger
Midden Gewicht: 1. Cars van Mullem; 2. Patrick de Vries; 3. Elmer Holtkamp
Zwaar Gewicht: 1. Ricardo Vlieger; 2. Dylan Theunissen; 3. Frank Keers




IKK First Division

En dan de topperrrrrrrrs van de Nationale huurkartracing. Een klassement dat zo megaspannend is, een kampioenschap waar de rijders zo aan elkaar gewaagd zijn!
De kwalificatie bracht elf van de zeventien rijders binnen 6/10 sec, met op pole Lyndon Leckie, die zijn draai weer helemaal gevonden heeft. Direct gevolgd door Floris van Dorst, Luciano Trovato en Thom van Dijk, die de eerste twee startrijen compleet maakten.



Nadat de rode startlichten gedoofd waren was het Floris die het beste wegkwam. Hij pakte de kop, met vervolgens een trein achter zich aan, aangevoerd door Lyndon Leckie, Luciano Trovato, Rico Haarbosch, Mika Mathia en Ruben Boutens.

Gedurende de race werd Floris weer binnen gehengeld door Lyndon, die er toen hij aansluiting kreeg meteen overheen ging. Deze toestand zou ongewijzigd blijven, Lyndon op kop, direct gevolgd door Floris, met Luciano en Thom op geringe afstand.



Achter hen gebeurde het, was daar die IKK First kenmerkende strijd, waar stuurmanskunst en inzicht samen gaan met slim zijn, gezond boerenverstand gebruiken zoals met bij ons op het platteland pleegt te zeggen. Zo sloop Rico Haarbosch samen met teammaat Ruben Boutens naar voren, soms onopvallend, maar gedecideerd de plaatsen pakkend en op zijn tijd gebruik makend van onachtzaamheid van de concurrentie. Rico kwam in de groep met Sebastiaan van Rooij, Dennis Aendekerk, Mika Mathia en Dylan van den Berg. Waarbij in de ZG categorie de aandacht natuurlijk uitging naar de klassementsleiders Ruben en Dylan. Stuk voor stuk toppers, stuk voor stuk ook jongens die het uiterste van zichzelf, de concurrentie en het materiaal vergen. Goh, heerlijk weer om die strijd nog eens in gedachten de revue te laten passeren.
Sebastiaan nam al vast een voorproefje op zijn eerste BEKC outdoorwedstrijd gepland voor Spa-Francorchamps en oefende vooral in het constant rijden leek het wel.
De finisch volgorde - binnen het knipperen met de ogen over de streep; Lyndon-Floris-Luciano-Thom-Rico-Sebastiaan-Ruben-Dennis-Mika-Dylan.



En dan hebben we nog zeven toppers die daar weer kort achter zaten met in hun midden vijf Zwaargewicht rijders; Rene Melenhorst, Rick Harthoorn, Bjorn van Gerwen, Glenn van den Hoek, Remco Bakker (vanuit de Second), Ferry Drent en Marco Kolk. Rick en Ferry hebben we regelmatig voorin zien zitten en troffen we nu wat verder naar achteren, Rene reed sterk, Bjorn overtrof zichzelf, iedereen zette zijn beste beentje eeeuh voetje voor, heerlijk om te volgen!

Na zo’n enerverend schouwspel kijk je meteen al weer uit naar de tweede race. De mannen maakten het opnieuw waar, het werd een race om van te smullen. In de kop van het veld werden de posities wel even door elkaar geschud hoor; nieuwe ronde nieuwe kansen was het motto.
Rico kwam naar voren, pakte iedereen voor hem en reed naar de overwinning. Op het randje soms bij de acties, maar altijd binnen het toelaatbare, zoals het ook hoort. Hij pakte een ongekende voorsprong en gunde zich pas rust in de laatste ronde, die als ereronde werd afgewerkt.
Thom van Dijk en Luciano waren het niet eens over de tweede plaats, bleven lang in elkaar buurt, waarna uiteindelijk Thom aan het langste eind trok. Zo jong en al zo snel.



Rick Harthoorn liet zien dat de prestatie in race 1 aan de kart lag en vocht zich een weg naar voren om op plaats vier te eindigen. Ja, het is zo, minimale verschillen in karts kunnen vele plaatsen winst of verlies opleveren.
Vervolgens Sebastiaan van Rooij, die op korte afstand werd gevolgd door de twee concurrenten om de titel in het Zwaargewicht klassement Ruben en Dylan. Toen Ruben eenmaal voor Dylan zat, was er geen langskomen meer aan, wat hij ook probeerde en hoe sterk hij ook reed.
Mika ging knap naar acht, gevolgd door Lyndon, die nu de bittere smaak van een mindere kart te verwerken kreeg.
Glenn steeg naar grote hoogte, liet het verdere veld met vlag en wimpel achter zich. Dat lijkt makkelijk, maar was het niet, getuige het feit dat er tussen hem op plaats tien en Ferry Drent op plaats dertien nog geen halve seconde zat. Dit mondde uit in een sprint over het rechte stuk richting finish.
Remco Bakker en Marco Kolk sloten wat ongelukkig racend de rijen.



Na twee races stonden Rico Haarbosch, Thom van Dijk en Luciano Trovato met zes punten gelijk, hoe spannend kan het zijn. De strijd om de dagwinst zou door hen worden uitgevochten in race drie.
Rico en Luciano vonden elkaar en gaven elkaar geen duimbreed toe. Twintig minuten lang als aan een touwtje over de baan. Wie zou met de winst naar huis gaan? Rico was sterk, pakte de kop, reed weg en won. Simpel gezegd, sterk uitgevoerd.
Luciano kreeg Lyndon op bezoek, want voor hem was er ook nog wat te halen, de derde plaats in de dagstand namelijk. Ze eindigden kort achter elkaar. Af en toe achterom kijkend waar Thom van Dijk zat. Wel die had het moeilijk en kwam pas op plaats zeven over de streep. Dat bracht Thom en Lyndon gelijk in punten, dertien. De snelste tijd onderling en daardoor plaats drie op het podium was voor Lyndon.

De eindstand in het Middengewicht werd hierdoor hetzelfde, drie MG rijders in de dagwinst.

Dan bleef er nog een strijd over, die van de Zwaargewicht gladiatoren; Ruben Boutens en Dylan van den Berg. Ruben reed uitgekookt, was snel, hield gaten dicht, waardoor hij zich verzekerde van de dagwinst en weer een stapje dichterbij in het totaalklassement.
Een knappe prestatie leverde Glenn van den Hoek via de derde plaats.



De podiums:
Totaal Klassement; 1. Rico Haarbosch; 2. Luciano Trovato; 3. Lyndon Leckie
Midden Gewicht: 1. Rico Haarbosch; 2. Luciano Trovato; 3. Lyndon Leckie
Zwaar Gewicht: 1. Ruben Boutens; 2. Dylan van den Berg; 3. Glenn van den Hoek



IKK Rijder van de Dag werd Dion de Goeij. Zo sterk rijden als Rookie, zoveel pech kennen en stug door blijven gaan, dat verdient deze titel.

Iedereen wederom bedankt voor de fijne racedag. Het was een feestje. We gaan ons opmaken voor race acht opnieuw op Kartbaan Oldenzaal, zaterdag 19 september 2015.
Tot dan.