Verslag GK4 en BEKC race 2 Emmen
“Damn, wat kan het leven toch mooi zijn”, was mijn eerste reactie toen ik vanuit Emmen huiswaarts keerde na een raceweekeinde dat eigenlijk veel te snel voorbij was. Een logische reactie ook, want wat hadden we een prachtig weekeinde GK4 en BEKC kartracing mogen beleven in Emmen. “Goede zin meebrengen” pleegt men in Brabant te zeggen, wel die was er te over. Vanaf de vrijdag tot en met de zondagavond, het was doorlopend genieten van racing en sfeer die door u, onze deelnemers en aanhang daar in het mooie Drentse land werd gepresenteerd. Het weekeinde hebben we zoals gewoonlijk weer in fotografie trachten weer te geven. Kijk maar eens in het album op Facebook en geniet, geniet van hoe kartracen ook kan zijn.
Het GK4 BEKC programma is aardig gevuld met prachtige klassen en biedt voor ieder wat wils, je mag toch wel zeggen dat we toonaangevend zijn in ontwikkelingen die de kartsport ten goede komen. Ontwikkelingen die navolging krijgen, tot en met de Formule 1 aan toe. Want zag ik zojuist niet dat men daar iets nieuws heeft geïntroduceerd? De 5-secondenstraf haha, geleend van de GK4…..Maar dat terzijde. We proberen toch telkens weer onze slogan “Enjoy Quality” waar te maken, en dat lukt aardig gezien de fijne reacties die van u mochten ontvangen. Dank daarvoor.
Dank ook aan de familie Roodenburg die er weer alles aan heeft gedaan om het ons naar de zin te maken!
We mochten opnieuw veel nieuwe rijders verwelkomen, de startvelden waren strak gevuld.
Het enthousiasme werd door de “Rookies” geadopteerd en vorm gegeven in geestdriftig en gepassioneerd meestrijden in de klassen.
Een mooie geste kregen we van dagsponsor Itho-Daalderop “Climate for life”.. Jimmy Onstenk bood de deelnemers die in de totaalklassementen op de vierde plaats eindigden een mooi horloge aan, een Itho-blauwe Icewatch. De gelukkigen waren Max Wolf, Miguel van de Vyver, Kas Haverkort, Floris Schouten, Jorrit Rolvers en Yarne Govaerts.
Honda Cadet
Als je nagaat dat een batterij rijders de overstap naar de 15PK heeft gemaakt, dan weet je meteen hoe fijn het is dat we al weer een mooi startveld van 18 rijdertjes aan de start mochten begroeten.
Strakke gezichtjes bij de nieuwe rijdertjes en ouders, Ginelo Kooijman, Siebren Fokkema en Wout Hoffman. Zoals een ouder me zei “die kleine zit er rustig bij, maar ik ben nerveus voor twee”. Memorabele momenten mensen, die eerste ritten van je kind. En wij zijn dankbaar dat u dat bij de GK4 doet.
De races met de gelijkwaardige GK4 Honda Cadet motoren waren werkelijk om te smullen. Met telkens drie groepen; de wat meer ervaren rijders; de rijders die daar dicht tegenaan zitten; de minder ervaren rijdertjes, veelal Rookies.
Het rijden van alle deelnemers is een compliment waard. Zoals ik op Facebook las, “ontzettend fair, een voorbeeld van hoe het racen kan zijn”. Felle strijd, maar telkens binnen de perken. Hier moet ook aan toegevoegd worden dat de minder ervaren rijdertjes enorm goed opletten en netjes aan de kant gingen als ze werden ingehaald.
Ik telde in alle races een kopgroep van zeven. Drie races lang dacht ik dat polesitter Rob Lucassen het niet zou redden tegen respectievelijk Georgina Driessen en Rookie! Summer Webb. Evenzovele keren logenstrafte die kleine rakker mijn gedachten. Hij knokte zich telkens terug om drie keer de winst te pakken. Drie overwinningen, het lijkt makkelijk, was het echter zeer zeker niet. Anders zou je ook die twee snelle dames Georgina en Summer te kort doen. En niet te vergeten Max Wolf en Berend van de Burg, want ook zij hadden zomaar op het podium kunnen staan. Max reed en passant de snelste tijd, met 49,205 sec.
De tweede groep werd aangevoerd door Job Bult, die “zomaar” Laurens Steijger, Dani Prins en Valentijn Smulders achter zich wist te houden.
Achter hen een grote groep, aangevoerd door alweer zo’n snelle dame, Sita Vanmeert, onze Belgische lady. Sita wist de snelle mannen Jordi de Lange, Frankie Meerhoff, Senna Ekkers en Mart Bult knap te verslaan en pakte zomaar de 10e plaats, een wereldprestatie.
De Rookies Mart Bult, Ginelo Kooijman, Siebren Fokkema, wout Hoffmans en Gabriel Bektas vochten hun eigen onderlinge duels uit. Prachtig om te zien, mooi om mee te maken. Ze deden het geweldig!
Bij de Rookies was het Summer Webb die afgetekend won, met op twee en drie Dani Prins en Valentijn Smulders.
15 PK
In de klasse 15 PK waren het Sander Gils, Miguel van de Vyver, Henkie Kalteren en Jesse de Graaf die de gelederen kwamen versterken. Jongens wat reden jullie sterk. Bijzonder woordje voor Henkie en Jesse, voor het eerst in de GK4 aanwezig. Bijzonder mooi gereden!
Vooraan werd de strijd om de winst dit keer gevoerd door Sam Balota en Mike de Zwart. De pole was voor Sam, de snelste ronde met 44,747 voor Mike. Die 747 in de tijd zijn symbolisch voor de snelheid van een Boeing 747. Wat gingen ze in hun vloeiende rijstijl hard zeg! Uiteindelijk was het Sam (1-1-2) die een puntje voorsprong behield op Mike (2-2-1).
De strijd om plaats drie was net zo enerverend. Voor het eerst reed Bram van Dooren naar het podium. Hij kreeg het niet cadeau van Miguel van de Vyver, Stefan van Es en Victor van Lingen, die ook terug mogen kijken op een sterk optreden. Het werd feest bij de familie van Dooren, want ook zoon Mick reed de top tien binnen via een achtste plaats, juist achter teamgenootje Sander Gils.
Achter deze “mannen” kwamen de overige deelnemers in een homogene groep. De onderlinge verschillen waren zo gering, dat het moeilijk voor me is om een rijder extra te belichten. Tristan van Duijn, Thierry Polet, Henkie Kalteren, Jesse de Graaf, Ryan Kavazadeh en Alexander van Duijn, jullie waren geweldig!
125 cc 2-takt Automaat Junior
Likkebaardend lekker. Of is dat de verkeerde term? Weet zo niet iets te bedenken om de spanning in deze klasse beter aan te duiden. Deze gedachte kwam spontaan op bij het zien van de wedstrijden. Was het in Genk al enorm spannend, nu deden de rijders er nog een schepje bovenop.
De pole was voor Stijn van der Hof. Een ruwe diamant uit Roosendaal. Eerstejaars en dan al zo sterk. De snelste ronde was voor de winnaar van wedstrijd 1 Genk, Nygel Verhaeren.
Hoe hard moet je dan wel niet rijden om hier de dagwinst te pakken? Vraag dat maar aan Tonnie Verdonk, die kan je vast een antwoord geven op deze lastige vraag. Want hij presteerde het. En hoe! Via drie keer een overwinning. Chapeau. De Vliegende Hollander kreeg een overdonderend applaus tijdens de prijsuitreiking.
Achter Tonnie waren het Nygel, Stijn, Kas Haverkort, Loran Reynaerts en Joep Meegens die de overige podiumplaatsen betwistten. Joep en Loran kregen met pech te dealen, Kas toonde na even wennen in race 1 zijn potentie. Nygel realiseerde plaats twee, Stijn vocht zich een weg naar drie.
In het GK4 Iame X30 Kart Challenge klassement was de winst voor Tonnie Verdonk, gevolgd door Nygel Verhaeren en Kas Haverkort.
De winst in het Rotax Max klassement ging naar Joep Meegens, gevolgd door Benjamin Kukic en Tim Ver Elst, twee “Belgian Finest”.
125 cc 2-takt Automaat Senior
Helaas moest Stephane Kox de wedstrijddag aan zich voorbij laten gaan als gevolg van een crash op de vrijdag. We hopen dat je snel herstelt en in Emsburen weer aan de start kunt staan!
De plaats van Stephane werd ingevuld door nog zo’n snelle dame, Sanne van Wagensveld. Op zaterdag aankomen, trainen, de wedstrijd rijden in een grotendeels vreemde groep deelnemers is lastig. Sanne toonde haar potentieel door met de Iame naar plaats negen te sturen.
De top tien werd evenredig 5-5 verdeeld tussen Iame X30 en Rotax Max.
Krestho Kootstra liet er in zijn Homeland met zijn Iame X30 geen gras over groeien. De pole was voor de snelle Drent. Een sterk optreden volgde. De winst in race 1 was voor hem. Uiteindelijk hoefde hij zijn meerdere alleen maar te erkennen in Iame X30 rijder Mike Bartels, die een zeer sterk optreden ten beste gaf. Via de tweede plaats in race 1 en de overwinningen in races 2 en 3 trok Mike de dagwinst solide naar zich toe.
De derde plaats ging naar Milo Ligtelijn. De Rotax Max liep als een zonnetje en werd door Milo zodanig de sporen gegeven dat hij de tweede plaats maar net op een enkel puntje miste. Via 4-3-2 racete de Black Hawk naar de derde plaats op het podium. En passant pakte Milo hiermee de winst in het Rotax Max klassement.
De meer dan twintig deelnemers maakten er een ware show van. Hoe moet je dat onder woorden brengen? Je weet dat er drie klassementen zijn; Totaal - Iame X30 – Rotax Max. Dat alleen al bezorgt iedereen het nodige rekenwerk en vereist van iedereen de nodige alertheid. Je ziet de gelijkwaardigheid terugkomen in de uitslagen, waarin Iame en Rotax rijders elkaar mooi in evenwicht houden. Mijn camera liep werkelijk heet. Ik kwam ogen te kort om alle spectaculaire acties vast te leggen. Soms met vieren een bocht in gaan en er ook met vieren weer uitkomen, soms ook niet haha. Maar “that’s racing people, it’s all in de game”! Genieten van jullie rijvaardigheden, dat heb ik gedaan. Een lust voor het oog.
GK4 Iame X30 Kart Challenge klassement
Mike Bartels en Krestho Kootstra werden in het Iame X30 klassement op het podium vergezeld door Yarne Govaerts.
Milo Ligtelijn mocht zich in het Rotax Max klassement op het podium vergezeld weten door Ryan Aukes en Bob Eisinga. Bob reed zijn thuis grand-prix en werd luid bezongen door zijn supporters.
VT250 Senior
De kids van de familie Verboon hadden de overstap gemaakt van de Junior naar de Seniorklasse. Een stap van 24 naar 36 PK. Ze ontpopten zich tot twee van de smaakmakers van deze dag. Een prive team dat haar beste beentje voorzet, of in dit geval beste beentjes, want broer en zus bleken een aanwinst bij de Senioren. Snel en strak werd er gereden in die mooie GK4-groene karts.
Nog twee revelaties; Mickey Slotman en Jordi Verhagen. Twee jongelingen die drie races lang de aandacht op zich gevestigd hielden. Ook al omdat ze de strijd vol aan konden gaan met Jeroen van As en Jorrit Rolvers, twee rijders die weten waar Abraham de mosterd haalt “so to speak”.
Mickey realiseerde de pole en won de races een en drie, waardoor de dagwinst voor het eerst naar Mickey ging. Dertien jaar en nu al de winst. Meer dan knap!
Jordi won zijn eerste race in zijn carrière en pakte de winst in race twee. Goed voor een uiteindelijke tweede plaats in de eindstand.
Mickey gaf de GM de sporen alsof hij al jaren niet anders weet en won de wedstrijd, Jordi ging mee en realiseerde de snelste raceronde. Ze verdienden alom respect, ook al door weergaloze inhaalacties.
Er was nog veel meer moois te noteren, o.a. de acties van Jeroen en Jorrit, wat een klasbakken zeg! Jeroen had net iets meer en verwees Jorrit terug naar plaats vier algemeen.
Achter deze vier rijders was het telkens het complete veld dat in een homogene groep mooie duels uitvocht. Hieronder zoals gezegd broer en zus Verboon, die samen met nieuwkomer Floris van Duijn aantoonden dat de jonge garde er aan zit te komen. Ricardo Doornbosch, Ruben Wynia, Denis de Smet en Matthijs Vandewalle bleken nog net een maatje te groot, maar de toon is gezet.
In het Carburateur klassement was de overwinning voor Mickey Slotman, gevolgd door Britney Verboon op twee en Jordy Verboon op drie.
125 cc tweetakt Schakel
Het blijft een spectaculair gezicht deze schakelklasse. Bij de starts loopt de spanning telkens megahoog op. Begeleiders hoppen nerveus van het ene op het andere been. De vlag gaat omhoog, valt, veertien rijders worden gekatapulteerd en proberen meteen hun plek voor de eerste bocht veilig te stellen. Dan wordt het wel eens lastig, zoals in race een voor Charno van Sonsbeek en race drie voor Shirley Schomaker die in aanraking kwamen met een voorganger en kostbare plaatsen verloren.
Het wedstrijdbeeld werd voorin vooral bepaald door Jentsen Adriaenssens, Jesse Smeets, de Master rijders Dylan Mevis en Floris Schouten, Ted Monfils en Joey Veenstra. Laat ik het zo stellen, zij waren het meest constant in de drie races. Een enkel foutje beïnvloedt meteen je plaats in de race en eindstand. Zo reden ook Gert van de Brink en Darragh Adriaenssens voorin mee en realiseerden twee prachtuitslagen. Die dan echter weer met een minder resultaat werd aangevuld, waardoor het podium ineens uit beeld verdween.
De rijders zijn ook zo gigantisch aan elkaar gewaagd.
Bij Jentsen Adriaenssens weet je in ieder geval een ding zeker. En dat is dat je wel van heel goede huize moet komen wil je hem verslaan. Hij zit duidelijk in een flow. Vader Adriaenssens stond naast me bij race twee. Quote; “let op, nu gaat hij er voorbij.” En hop, ja hoor exact op dat moment. En zo herhaalde zich dit nog een paar keer. Nee, hij had geen kristallen bol, maar kent zijn zoon door en door. Bijzonder om mee te maken.
Jentsen won drie races.
De tegenstand kwam vooral van een jongeling in ontwikkeling; Jesse Smeets. Jesse pakte overtuigend de pole, maar kon die niet in winst omzetten. De duels werden uitgevochten, inhaalacties over en weer, maar telkens lukte het Jesse net niet om Jentsen van de winst af te houden.
En wat te denken van de Master rijders Dylan en Floris. Dylan heeft alle schroom van zich afgeschud. Hij heeft zijn plek voorin verworven via een prachtige rijstijl, gecombineerd met een gezonde portie techniek. Enigszins verrassend, maar zeer verdiend, koerste hij naar de derde plaats op het podium. En passant de tweede plaats bij de Masters meepakkend. Vraagt ie na de race beduusd of hij een prijs had gewonnen, zijn ouders zaten namelijk al in de auto. “Haal ze maar op jongen, drie bekers voor jou vandaag” was het antwoord, een gelukkige familie was het eindresultaat.
Ik hoor het Floris nog zeggen voor de eerste race; “dat gaat niks worden vandaag, ik ben te oud, de mannen zijn te snel.” Ja hoor Klaas Vaak strooide zand in de ogen. Floris reed m.i. een van zijn beste races tot nu toe. Bam naar vier algemeen en de winst bij de Masters. Hoezo niet snel?
Voor mij vandaag ook opvallend sterk was Ted Monfils, die zomaar eindigde voor Joey Veenstra en Gert van den Brink.
GK4 Iame X30 Kart Challenge klassement
1. Jentsen Adriaenssens; 2. Jesse Smeets; 3. Ted Monfils.
De subklassementen:
VM: 1. Dylan Mevis; 2. Floris Schouten; 3. Eric Hellemans.
Vortex: 1. Joey Veenstra; 2. Gert van den Brink.
Masters: 1. Floris Schouten; 2. Dylan Mevis; 3. Gert van den Brink.
Formula Honda 9 PK
De Formula Honda 9 PK komt er aan. Een aantal dealers heeft zich verenigd, iedere wedstrijd zullen we meer rijders aan de start zien. Dat kan ook eigenlijk niet anders met een concept van drie trainingen en een 1-uursrace op de zaterdag tegen een extra laag inschrijfbedrag.
De Junior- en Seniorrijders maakten er een mooie show van.
Er werd gereden op de zaterdag onder lastige omstandigheden; de zon had plaats gemaakt voor regenbuien. Dat vergt veel van je als rijder. Anticiperen op de omstandigheden is lastig, vooral als je nog niet veel in de regen hebt gereden.
In het kamp van Dylan Visser werd een gok genomen door weerman Mathieu van Renssen. Eeuh slicks in de regen? Ja slicks in de regen. En de gok pakte goed uit, de baan droogde op, Dylan vloog naar zijn tweede overwinning op rij bij de Junioren.
De twee andere jongelingen, Georges Claus en Axl Verlinde reden een nette race en gingen goed mee. Georges werd na een uur race als tweede afgevlagd, kort gevolgd door Axl.
Bij de Senioren was het opnieuw Thomas de Backer die via een geweldig gereden race met de overwinning naar huis ging. Thomas is “the man to beat”dit seizoen. Een mooie vloeiende rijstijl gecombineerd met techniek is een succesvolle combinatie. Thomas beschikt over beide ingrediënten.
Het racen moet wel in het bloed zitten, want zusje Kathy de Backer was Leo Beckers te snel af. Eerste race voor Kathy en meteen naar plaats twee. Peter Wuyts werd achter Leo als vierde afgevlagd in deze lastige raceomstandigheden.
Deelnemers en aanhang creëerden een prachtige ambiance tijdens de prijsuitreiking. Veel lof voor de deelnemers. Op naar Emsburen.
BEKC Endurance Race
De eerste 3-uurswedstrijd werd verreden in vooral regenomstandigheden; Jan Pelleboer zou het mogelijk zo uitdrukken: veel regen met af en toe een opklaring. En dat was het. Lastig afstellen, zwaar voor rijders en materiaal. Slecht ook voor mijn camera die sindsdien kuren heeft. Maar het mocht de pret niet drukken. Spectaculair is het namelijk ook in de regen.
Van meet af aan was het VeersedamAuto dat de pech van de eerste race in Genk wilde wegpoetsen met een overwinning. Via de pole werd de kop gepakt. Onder toeziend oog van technicus Edward werd Terol in de stromende regen de koppositie gepakt en tot de 139e ronde vastgehouden. Het ging hard, heel hard. Totdat een kerbstone roet in het eten gooide. Ketting er af, weg race, weg winst.
Zes teams bleven in de zelfde ronde, drie uur lang strijdend om de winst. Twee teams met een enkele rijder, GS1 met Glen van den Berg, Berghmans met Junior aan het stuur.
Het werd een strijd die in de serie Gladiator niet zou hebben misstaan. Te vuur en te zwaard werd er gestreden, maar dan wel zo fair, dat je blij bent dit te mogen organiseren. Daar wordt je vrolijk van placht een naaste van mij te zeggen. En dat werd ik dan ook.
Drie Belgische en twee Nederlandse teams streden om de plaatsen een t/m vijf. Waarvan er uiteindelijk Team GS1 en Sloebs overbleven voor een en twee en – ja daar zijn ze – Signmind Racing, MD Racing en IKM racing – met de Iame X30 – voor de strijd om de derde plaats.
Glen van GS1 wist niet goed op welke positie hij reed toen na drie uren de finishvlag viel. Al die juichende mensen deden hem beseffen dat hij een wereldprestatie het neergezet. De winst was voor hem, nadat hij als vierde had gekwalificeerd en via een strak gereden wedstrijd naar plaats een was doorgestoten. Zonder dat hij het wist werd ook de eerste plaats in de tussenstand gepakt. Top man, het is je gegund.
Sloebs deed waar het voor kwam, de positie in het algemeen klassement zodanig versterken dat de strijd om het kampioenschap zomaar weer open ligt. En dat gebeurde via een mooie tweede plaats die de sterke Franky Volckaerts en Joachim Maes voor het team opeisten.
De beste prestatie in hun carrière tot nu toe was voor Signmind Racing. Bjorn Bakker reed ook nagenoeg de hele race in zijn eentje. Een ervaren regenrijder. Aangevuld met Dennis Knecht, een steady rijder. En dat vertaalde zich in die mooie derde plaats. Dat het team populair is bleek tijdens de prijsuitreiking. Werkelijk oorverdovend was het applaus dat hun naar het podium begeleidde.
Bij de Masters was de uitslag compleet verschillend t.o.v. Genk.
Winnaars Genk, VSRREMMracing viel na 162 ronden uit, Rocli Racing 1 kwam ook niet verder dan plaats 10 algemeen met 185 ronden achter hun naam.
Rocli Racing 2 deed waar het voor kwam. Winnen in een aansprekende wedstrijd. Een prachtige prestatie. Ze eindigden in dit klassement net voor het sympathieke RGR Racing en uiteindelijk Rocli Racing 1. Hierdoor is de tussenstand wel bijzonder, met alle teams met een nagenoeg gelijk punten aantal. Waarbij VSRREMMracing en Rocli Racing 2 met ieder 40 punten aan de leiding gaan.
GK4 KIDs Club
De KIDs Club blijft gratis meedraaien tijdens de pauzes van de race op zondag. Veel deelnemertjes vandaag. Dat leverde mooie plaatjes op.
Na zo’n fantastisch weekeinde is het niet vreemd dat we al weer uitzien naar de derde wedstrijd die in het weekeinde van 9 en 10 mei zal worden gehouden bij Kart Word in Emsbüren. Tot dan!
Het GK4 Team
Ben de Feyter
Casper Reinders
