Zo, toch maar even tijd gemaakt
5 augustus vond op harsewinkel het Duits ADAC VT250 kampioenschap plaats. In principe gelijk aan de Chrono VT250, echter met 168,5 ipv 175 kilo totaal en zachtere dunlop banden wel wat sneller.
We wilden al langer deelnemen daar diverse partijen speculeerden (zonder voorkennis) over het niveau in Nederland wat zou onderdoen voor Duitsland. Wij waren overtuigd van niet, dus werd de reis gepland.
Harsewinkel is een circuit binnen een longtrack oval voor speedway-motoren. Het circuit is middel lang maar erg snel. Tevens zitten er veel trucs in de baan qua lijnen bleek gedurende het weekend.
Op donderdag trainden we in het natte, zinloos maar je moet wat baanfeeling krijgen. Later op de dag droogde het op tot slicks, maar ik brak direct mijn as door metaalmoeheid. Ding was al 1,5 jaar gebruikt dus had geen schuld meer
Zaterdag moesten we dus in 4 traininkjes van 10 minuten de kart zien af te stellen. Direct bleek de concurentie zeer snel, met name het team van Diegowie racing met Christan Voss. Gedurende de trainingen verbeterden wij onszelf continue en vonden aansluiting bij de top. Het bizar lage gewicht (en ik ben al niet groot!) van 168,5 kilo haalden we niet maar met 172 waren we toch competitief zat.
De kwalificatie werd me door het team verteld mijn eigen tijd te zetten en vooral niet op het vuil te gaan rijden. Ik was zeer gebrand op de pole dus sloeg het advies in de wind en ging op mijn eigen tacktiek weg. De pole was zeer belangrijk, omdat op dit circuit zeer moeilijk ingehaald kan worden. Volgens prokart manier zocht ik startnummer 29, Christian Voss op en volde hem om te profiteren van een slipstream. Dit lukte en met een kart die nog niet perfect afgesteld was pakte ik toch pole met 1 tiende voorsprong! Uiteraard was Diegowie hier niet zo happy mee, maar ja thats racing! en ze gaven ook toe dat wij slimmer waren geweest.
De zondag bleek al in de vrije training dat het gebrek aan ervaring het moeilijk zou maken om de wedstrijd te winnen. De rollende start (had ik 0 ervaring in, laat staan van pole) heb ik wel 1000x in mijn hoofd voorbereid en dit bleek te werken. Ik behield de 1e positie. De eerste drie ronden was chaos en werd ik van alle kanten belaagd. Door foutloos te blijven bleef ik op plaats 1 en kon ik ook in de laatste ronden ondanks dat de tegenstand op 1 tiende zat, niet meer worden aangetast! Wat een gigantische opluchting en ontlading!
Race 2 bleek al bij de start dat het wat anders zou gaan verlopen. Waar we met de meeste deelnemers elkaar succes wensen vond een aantal rijders het nodig een arrogant standpunt in te nemen met doeken over setupafstellingen en het niet uitwisselen van vriendelijkheden. Jammer, alsof je daar een wedstrijd mee wint...
De start verliep wederom super en de eerste 2 ronden had ik wat lucht, helaas liep de frustratie bij de rijder op de tweede plaats zo hoog op dat ik 1 lag dat hij mij einde van het rechte stuk een fixe duw gaf zodat ik van de baan vloog en 4 plaatsen verloor. Ik knokte me weer naar voren maar de nummer 1 die mij er af getikt had was niet meer te achterhalen en sneller.
Na de finish was ik furieus, de hele dag was dat geram al toegestaan en ik vreesde er al voor in mijn manche. We besloten protest in te dienen en geheel tegen de verwachting stond de wedstrijdleiding hier positief tegenover omdat ze melding hadden gehad van een baanpost.
In Duitsland worden blijkbaar alle betrokkenen gehoord en moesten wij, de duwende rijder en 2 "getuige" rijders hun verhaal doen. Het was overduidelijk en de rijder werd gestraft met 10 seconde straftijd.
Dit leidde uiteraard toch irritaties in concurerende kamp. Een veel gehoord "tegenargument" was dat er die dag veel meer rampartijen waren waar niets aan werd gedaan, en nu ineens wel. Tja, niet mijn pakkie aan natuurlijk toch? dat de rest zo stom is om het te accepteren betekend nog niet dat wij dat moeten slikken!
We gingen om te presteren en niet om 21 nieuwe vriendjes te maken. Het eerste is gelukt en op een handvol concurenten na, bleek men in Duitsland ook zeer sympatiek.
Opvallend was de technische controle! Zeer strikt, ik reed met ontsteking van de organisatie (werd mij toegewezen na de pole, en de nr.2 ook) en mijn caburateur werd nagekeken! Tevens was er telkens een half uur na de tijd parc fermee voor eventuele protesten, helemaal top.
De NAKC organiseerde het top, maar durft volgens mij niet zo goed op te treden tegen het botsauto-spelletje, wij lieten ons niet inpakken en wonnen terecht ons protest en de tweede race. De eerste race was mijn beste ooit, en met een kart die 95% was qua afstelling maar een foutloze stijl pakte ik de overwinning
Racegroet,
Rik!
