Verslag GK4 en BEKC wedstrijd 6 Kartpark Emsbüren(D)

Vorig weekend waren we met de GK4 en BEKC te gast bij de sympathieke mensen van Kart Park Emsburen in Duitsland voor al weer de zesde races van het seizoen.
Emsburen is een circuit waar we graag komen. Een klein, knus geheel, waar het goed toeven is. Een baan waarvan de ouderen onder ons zich realiseren dat het een formaat en lay-out is zoals deze in de zeventiger jaren gewoon waren - zie ook banen als Oldenzaal in Nederland - en waar mannen als Alain Prost toen furore maakten in de kartsport. De banen zijn in de loop van de tijd groter en wijder geworden, rijders anno nu leren daarop racen en kart afstellen. Het blijft echter een geweldige uitdaging om op een baan als Emsburen de zaken goed af te stellen en vooral ook om je rijtechniek zodanig te beheersen dat je daar met al die korte rechte stukken en veel draaien goed uit de voeten kunt. Ik vergelijk het wel eens met een ruime indoorbaan zonder wanden en dak. Rijders die hun roots in de indoor hebben liggen – en die treffen we veel in de GK4 - vinden het dan ook geweldig om op deze banen te rijden.



Onderweg naar Emsburen mijmerde ik lekker voort over hoe fijn het was dat het seizoen weer begon en om u weer te treffen en over hoe de wedstrijden zouden verlopen. Met de nieuwe van Linkin Park keihard aan werd de rit gemaakt. Drie keer de CD beluisterd, wat een geweldige sound, een aanrader. Treffende teksten ook, zoals “Rebellion” en “You don’t know what you’ve got, till it’s gone”, spreken ons aan. We realiseren ons goed wat we meemaken, koesteren het vooral en zullen er alles aan blijven doen om dit te perfectioneren en vervolmaken. Met uw steun zal dat zeker lukken.



Kijk eens naar het weekeinde, wat was het druk, wat hing er een een geweldige sfeer en wat staat u met z’n allen als één achter elkaar. Is het niet zo dat ”one for all, all for one” opgeld deed? Het was zo druk, dat de eigenaar Raymund aangaf dat dit een van de beste weekeinden ooit was, zoals hij zondag verzuchtte “komplette Wahnsinn”, waarmee hij als vertaling bedoelde de uitzinnigheid en uitbundigheid die hij meemaakte. De man wist niet wat hem overkwam, compleet door het eten heen, op zondag geen Icetea en Cola meer, en dat alles als gevolg van drie dagen lang GK4 en BEKC binnen de poorten. De auto’s en tenten stonden tot het begin van de weg, de tenten her en der tussendoor. Heerlijk die sfeer, deed me denken aan de TT’s die ik als klein jochie al mee mocht maken. Daar is het om te doen, daar blijven we voor gaan tot in alle vezels!



De vriendschap en behulpzaamheid binnen de serie kwam het hele weekeinde naar voren, vooral ook toen Gert van den Brink zijn chassis de vernieling in reed en ondanks steun van o.a. Cees Vos de baan niet meer op kon. Weg weekeinde, althans dat dacht hij. Er was echter ook een familie aanwezig die daar anders over dacht en steun aanbood. Henk vd Wardt reed in totaal vierhonderd kilometer op en neer naar Zeist om een chassis te halen, waardoor het weekeinde ook voor Gert die glans weer kreeg. Dat is behulpzaamheid in optima forma. Zoals het ook kan in karting. En dat is een constatering die we graag maken.



Twee dagen lang mooi weer maakten het verblijf op en rond de baan extra fijn voor de fotografen. De camera’s deden hun werk. Wat heb ik mooie foto’s langs zien komen op Facebook. Die van ons staan er ondertussen ook op. Geniet er nog even van.

De zaterdag verliep zoals we het graag zien. Er werd goed en snel getraind. De nieuwe rijders in de diverse klassen trokken zich op aan het niveau en vonden hun draai. Vier trainingsblokken volstonden voor de meesten om de karts goed afgesteld te krijgen. Er werd driftig gespeculeerd over elkaars kansen, wie zou er scoren en wie niet? Wel over een dag zouden we het weten.




BEKC
De raceweekeinden worden op de zaterdag altijd van hoogglans voorzien door de deelnemende teams aan de BEKC Endurance races. Vandaag stond er een 2-uursrace op het programma.



De teams staan dicht bij elkaar in het klassement, de race naar de finish werd dan ook letterlijk en figuurlijk gestart toen de kwalificatie losbarstte. Want zo kun het beste de kwali aanduiden. De eerste negen teams zaten binnen viertiende seconde! Need I say more? Rocliracing.nl pakte de pole voor VeersedamAuto, zodat de eerste rij een volledig Nederlands tintje kreeg. Zover ik me kan herinneren voor het eerst. De Belgische toppers CU@Finish en MD Racing zaten echter slechts zeshonderste seconde achter deze teams, zodat spanning op voorhand gewaarborgd was.

Het snelste Gentlementeam troffen we op P8, sterk optreden van Profun Racing.



Om klokslag 17.15 uur was de baan omgeven met publiek dat na de start het Belgische MD Racing als eerste de bocht in zag duiken. Een geweldige race zou volgen. Veersedam-Auto vond hun achterbumper en ging de strijd aan. Een stijd die in de aanvangsfase nog interessanter werd toen ook Rocliracing.nl aantoonde niet voor niets de pole te hebben gepakt. Achter hen vonden diverse groepjes elkaar, zoals CU@Finish, Berghmans Racing, Profun Racing en SignMind Racing.
Het is dan heerlijk fotograferen, groepen doen het voor mij altijd goed. De strijd kun je er goed in weergeven.



Gaandeweg de race zag je ook bij de Gentlementeams de strijd ontvlammen. Net een boiler die aanspringt, bam de vlam erin. De zes team zaten bij elkaar en lieten elkaar niet meer los.
Wel eens lastig voor de baanploeg die toch ook maar twee uur die strijd moet volgen en op het juiste moment moet vlaggen. Ze werkten geconcentreerd en klaarden de klus goed, totdat er een rare gelevlagsituatie ontstond, waardoor er een straf werd uitgedeeld die later – terecht – werd teruggedraaid. Het vergde veel rekenwerk op het eind. (We gaan het de WL makkelijker maken met de wijze van straffen, waarover later naar de teams meer).



Na de stops verwacht je een ander beeld, de ene wisselt nu eenmaal fractioneel sneller dan de ander. Het moet gezegd, de teams weten wat wisselen is, ze vonden elkaar dan ook weer meteen op de baan en streden voort of er geen wissel was geweest.
Enekele teams kregen gaandeweg de race met pech te kampen, zoals CU@Finish, RGR Racing en SignMind Racing. Spijtig voor deze teams, ze lagen geweldig op koers tot het noodlot toesloeg.

Ik heb het al genoemd, maar de muziek van Linkin Park zat nog aardig in mijn hoofd. Het geweldige nummer de Hunting Party kwam telkens vol in de herinnering. Een Hunting Party was het. Iedereen maakte constant jacht op iedereen.



Gaandeweg de race bleek ook dat het eenmansteam Berghmans Racing – ik geef het je te doen, in je eentje twee uur racen – een geweldige prestatie neer ging zetten. Benjamin, de telg uit die geweldige sympathieke racefamilie – met moeder die uniek pasta kan koken (sorry mijn gedachten dwalen even af) – knalde naar het podium en niet zomaar een podiumplaats, nee P2! Achter hem reed Sloebs Auto Special naar P3, ze hadden na een – gecorrigeerde - straf de weg naar boven weer ingeslagen en zouden door deze prestatie de kansen in het kampioenschap volledig behouden.



Een enkeling dacht dat ik de finish van de winnaars zou missen, maar nee hoor, het gestrekte vingertje stond perfect in het midden van de foto toen Cuma Kastaci namens VeersedamAuto de finishlijn na 180 ronden passeerde en in stijl door Vincent werd afgevlagd.



Ja en wat te zeggen van de strijd in het Gentlemen klassement. Zelden heb ik jongens als team zo blij gezien als de mannen van VD Racing 3. Ze vochten tot aan het eind met Profun Racing om de overwinning, maar wisten toch uiteindelijk een mooi gat te slaan. Schietgebedjes naar boven hielpen, ze werden van pech verschoond en pakten die welverdiende overwinning.

Ja wat moet je dan nog meer zeggen als Rene Wegman namens RREM Racing opnieuw als derde over de finish komt. Astrid knuffelde hem bijkant buiten bewustzijn. Geen straf dacht Rene gezien zijn twinkelende ogen.

De prijsuitreiking bracht nog die kameraadschappelijke sfeer toen we na de herberekening een team Sloebs ontmoetten dat in de geest van de wedstrijd een verzoek deed. Rocliracing.nl eindigde daardoor samen met Sloebs ex aequo op drie.




GK4

Het was al vroeg dag, de zon verdreef de heiige mist, de wedstrijddag kon beginnen.

Klasse Honda Cadet
De Cadetjes beten in de drie races telkens het spits af. Ze deden dat met een elan dat vertedert, maar ook verbaast. Als pro’s wordt er gereden en wordt rekening met elkaar gehouden. Vooral met die drie kleine rookie’s hielden ze knap rekening, zodat Ramon Lucassen, Frankie Meerhoff en Mart Bult hun eigen raceje konden rijden. Mooi en sportief.



Het valt nu even stil aan deze kant bij schrijver. Hoe moet ik nu die drie races aanduiden?
De Engelsen hebben er een term voor; “astonishing”, fenomenaal. Er zijn nog een zevental vertalingen, die allemaal van toepassing zijn. Zoek ze even op en je weet wat ik bedoel.
Gewoon drie races lang een kopgroep van tussen 11 en 15 rijders en ja, vooral ook rijdsters! Wat gingen ze hard, wat was er een flinke strijd om iedere plaats. Ik durf het hier nu te zeggen, maar de mooiste inhaalactie die ik heb gezien was toch echt van die snelle lady Larissa Tabak. Gedurende de drie races bleek dat de overwinning zou gaan naar of Thom Derksen of Sam Balota. De laatste ronden brachten de beslissing; de winst ging met slechts 1 punt verschil naar Thom, voor die kleine snelle Belg Sam en niet te vergeten ook die snelle rakker Berend van de Burg op drie.



De snelste Rookie was opnieuw Georgina Driessen. Ze ging als vijfde algemeen over de streep. Ze werd op het Rookie podium vergezeld door Job Bult en Ramon Lucassen.

Frankie Meerhoff was op de zaterdag jarig. Als we dat nog niet wisten hielp Frankie ons er wel een paar keer aan herinneren. “I
Ik ben jaaaaaaarig” LOL. Frankie jongen, de soesjes waren heerlijk!!

U weet, we hebben drie klassementen, kijk er maar eens naar. Het is megaspannend.



Klasse 15 PK
In deze klasse is het telkens weer een verrassing welk motormerk, RK1 of Swissauto Mondial, het voortouw neemt. Iedere baan is anders, iedere motor heeft zijn eigen karakteristiek. Dat het zo spannend zou worden als vandaag was een mooie bonus voor de deelnemers en toeschouwers. De klasse krijgt vorm en breidt uit met deelnemers.



Het waren twee Belgische vrienden die met hun RK1 de toon aangaven. Nygel Verhaeren en Michiel Tollenaere waren snel, snel en snel in de drie races. Ook al omdat de groep er achter te maken kreeg met een onderlinge strijd met af en toe wat racen buiten de baan, konden ze niet worden gehouden. Nygel won, Michiel racete naar P2. “Belgium rules” hoorde ik iemand roepen. Ja, ja, OK.



Er waren drie nieuwe rijders, Stefano van Es, Britney Verboon en Ayco Gruijthuijsen. Ze weerden zich kranig en streden volop mee. Wat heet, die kleine - alhoewel klein is ie niet meer – Stefano van Es wist uit het gedrang te blijven en reed snel, beheerst en bekeken naar P3. Achter hem was het een felle strijd, waarin gewoon niet te voorspellen was wie te best of the rest zou worden. Dat was uiteindelijk de jonge dappere Kevin van den Bosch.



Klasse 125 cc Automaat
De eerste gedachte die bij me opkomt is Iame X30. Het motormerk komt er aan en was in de handen van Jentsen Adriaenssens moeilijk bij te houden. Wat een geluid, wat een power, vooral bocht uit. Niet dat ie het cadeau kreeg, want dan zou je iedereen te kort doen, er moest wel even optimaal gepresteerd worden. Maar dat geluid he?

De pole was voor Glenn van Oppens. Een ruwe diamant uit het Belgische. Hij had het lastig, maar weerde zich knap in de titanenstrijd die 125 CC Automaatklasse heet.



In deze klasse zitten de rijders zo dicht bij elkaar dat ik nu een kopgroep van 11 rijders telde. Telkens in wisselende samenstellingen in de races. De verzegelde motoren doen samen met de rijders hun werk. Jeroen Buurman ging vandaag zooo hard met de Rotax, dat Jentsen bijna de dagoverwinning aan hem moest laten. Het scheelde niet veel, een enkel puntje. Wat was het Buurman kamp blij en trots, en terecht.

Er was af en toe gedrang, vooral toen Jentsen de boel ophield. Grootste slachtoffer was Dominique Snoeks, wiens weekeinde beter had gekund. De kop in het klassement werd nog wel behouden - een opsteker van jewelste voor hem - ook al dankzij zijn nooit aflatende vechtlust.

De dekselse Niels Nipperus was telkens weer van voren te vinden, hetgeen resulteerde in die mooie derde plaats op het podium achter Jeroen.



In de klasse 145 KG was het opnieuw dat pareltje Milo Ligtelijn die liet zien dat hij de strijd met de Senioren aan kan. Als hij ook niet het slachtoffer van een kleine crash was geworden had er meer ingezeten dan zes algemeen. De overwinning in de RMJ was voor hem.
Nick van Vugt en Michelle Chieplik hebben hun draai gevonden hoor! De rijders uit het Team Uden streden onderling om de overige podiumplaatsen. Nick redde het net voor de aandringende Michelle.



Ik hoor het vader Eliasar nog zeggen: “weet niet of Naomi dit niveau aankan”. Wel Rob, na afloop had je vast geen twijfels meer, gezien de trots die je uitstraalde. Knap gedaan Naomi!

Klasse 125 cc Schakel
Kanonnah. Op zijn Haags gezegd een mooie uitdrukking voor deze geweldige klasse. De VM en Iame motoren zijn betrouwbaar en gaan als de brandweer. In handen van deze mannen zie je wat er allemaal mogelijk is met die zes versnellingen aan boord.



De strijd was ook hier om van te smullen. Kevin Lemmens leek op een zekere overwinning af te stevenen. Wat is die jongens snel zeg! Opeens zag ik hem in race drie naar binnen komen. Zijn blik voorspelde niet veel goeds, pech, er uit, weg overwinning. Kevin had even nodig de teleurstelling te verwerken. Ik ben er zeker van dat hij nu heeft gerelativeerd en zijn derde plek zeker weet te waarderen.
Dat Kevin er uit lag maakte de weg vrij voor Sven van der Wardt. Met de Iame pakte hij sterk rijdend de dagoverwinning.
Joey Veenstra begint zijn draai te vinden in de schakels. Duurt even, maar dan krijg je ook wat hoor ik thuis nog wel eens. Wel zeker van toepassing, grandioos ging Joey naar P2 met de VM.



Bij de Gentlemen gaf Gert van den Brink een mooi cadeau aan vd Wardt voor de moeite. Een klinkende overwinning was er weggelegd voor de sympathieke Gert. Die Gentlemen zijn bijzondere jongens hoor. Geroutineerd racen ze rond. Vandaag was het niet de gelukkigste dag voor Eric Hellemans. Ja Erik, ik was er bij toen je rondging. Zie de fotomap. Het zat niet mee. De vierde plaats was voor Eric achter de verrassende nieuwkomer Chris Driessen (Die even liet zien van wie Georgina het talent heeft) en de sterk acterende Floris Schouten, die ondanks een uitval toch knap tweede werd en daardoor zijn leidende positie in het klassement Gentlemen wist te behouden .



Klasse VT250 Junior
Ja hoor, de klasse VT250 is on the way tot the top again. Vandaag weer een GM Junior in de gelederen, waarmee Rookie Mickey Slotman goed overweg kon. We gaan nog veel van hem horen. Wat een prachtige combinatie trouwens Mickey.



De top werd vandaag gevormd door polesitter Krestho Kootstra, Noah Lhoez en Amish Banwari.
Krestho is snel, vooral telkens in het begin van de races. Als hij dat tot het eind vol weet te houden dan is hij de te kloppen man.
Hij is omgeven met een aantal vechters, waardoor het voor ons iedere keer weer raden wordt wie er gaat winnen.
Vandaag was Noah de snelste, had echter fikse tegenstand van Krestho en Amisch. Laatstgenoemde wordt met de race beter en sterker. Had vandaag kunnen winnen, komt er aan.



Charno van Sonsbeek vocht een robbertje uit met Mike Onstenk en Mickey Slotman. Mike had het hele wekeinde te dealen met een kapotte motor en reed uiteindelijk met een reserve motor. Niet gelukkig, wel een maximaal resultaat waardoor hij zicht blijft houden op het kampioenschap. Charno reed sterk hoor, resulterend in die mooie vierde stek.

Achter deze mannen waren het Loran Reynaerts en Ted Monfils die het vandaag niet redden. Je verwacht ze normaal verder naar voren. En lastige dag voor de jongens,



Klasse VT250 Senior
Ja hoor, terecht nog steeds de Koningsklasse genoemd. Niet normaal wat een strijd zich aftekende gedurende alle drie de races. Een kopgroep die maar bleef strijden om iedere meter. Een kopgroep ook die te maken kreeg met een ontketende Jeroen van As die namens Swissauto de pole, snelste ronde en overwinning pakte.
De enige die Jeroen goed kon volgen en zicht hield op een overwinning was Luca Koster met de GM. Luca wordt steeds sterker. Een jonge jongen waarvan we nog veel gaan horen. Hij snelde naar plaats twee.



Kort gevolgd door Ricardo Doornbosch. Ricardo is BACK. Sterk optreden van de noorderling, die geen ander in de buurt van het podium duldde.
Zijn maatje Jorrit is na een korte ziekte ook weer helemaal terug. Het deed ons goed Jorrit, om je weer van voren te zien, waar je ook hoort.
De rest van de rijders was meer of minder gelukkig. Ze zaten in punten erg dicht bij elkaar, tekenend voor deze klasse, waarin je van goeden huize moet komen om een podiumplaats neer te zetten.



GK4 Mini Kids Club
Het blijft geweldig om de Mini’s rond te zien gaan op een grote baan. De eerste ronde was even lastig, maar ze herstelden zich geweldig onder de aanmoedigingen en ondersteuning van wel heel vel kijkers. Geweldige invulling van de pauzes toch?



Ja en dan zit je voordat je het weet weer in de auto naar huis. Maar niet voordat we de dag afsloten met een heerlijke prijsuitreiking.

We willen iedereen hartelijk danken voor dit memorabele weekeinde en zien er al weer naar uit u te treffen bij de volgende races in Emmen. Piet en Micha, we komen er aan op 4 en 5 oktober. Graag tot dan.